Saturday, October 24, 2009

Γιάννης Πέτσας - "Το έβδομο Ανακοινωθέν"



Είμαι πολύ χαρούμενη και περήφανη που ανακοινώνω εδώ την έκδοση του βιβλίου του φίλου μου, Γιάννη Πέτσα. Από δευτέρα στα βιβλιοπωλεία...
Ως τότε, λίγα λόγια για το βιβλίο απο τις εκδόσεις ιωλκός:

«Το “έβδομο” ανακοινωθέν» είναι ένα φανταστικό δοκίμιο και παράλληλα μια φανταστική αυτοβιογραφία – ένα μυθιστόρημα. Ακροβατεί μεταξύ ιστορικών γεγονότων και μυθοπλασίας.

Τρομοκράτες, παρακρατικοί, στρατηγοί, φύλακες, πολιτικοί, δημοσιογράφοι και δικαστές ζουν, παρελαύνουν στις σελίδες του βιβλίου. Χτυπούν, βρίζουν και καθοδηγούν. Κλείνουν το μάτι και με τη μυθική τους διάσταση εισβάλλουν στο μυαλό και τη φαντασία του αναγνώστη.

Το «έβδομο» ανακοινωθέν εξεδόθη στο όνομα των Ερυθρών Ταξιαρχιών. Οι Ερυθρές Ταξιαρχίες το διέψευσαν. Αργότερα αποδείχθηκε ότι ο συγγραφέας του συγκεκριμένου κειμένου, κάποιος ονόματι Πικιαρέλι, παραχαράκτης στο επάγγελμα, το έγραψε κατά παραγγελία «αγνώστου» τινός. Ο ίδιος δολοφονήθηκε το ’84.

Παραμένει μυστήριο ποιος και γιατί παράγγειλε το ψεύτικο ανακοινωθέν.

Λέχθηκε ότι ο θάνατος του Μόρο ήταν το αποτέλεσμα μυστικής συμφωνίας ανάμεσα στη CIA και την KGB, που δεν επιθυμούσαν την αλλαγή τού μεταπολεμικού συμφώνου τής Γιάλτας την οποία υποστήριζε ο χριστιανοδημοκράτης ηγέτης. Ως σήμερα τίποτα δεν έχει αποδειχθεί και η φήμη εξακολουθεί να πλανάται. Η εκδοχή ωστόσο μοιάζει αληθοφανής. 

Το βιβλίο «Το “έβδομο” ανακοινωθέν» του εικαστικού Γιάννη Πέτσα είναι μια «παραχάραξη» και μια ευχάριστη έκπληξη.

  
και λίγα λόγια για τον υπέροχο Γιάννη Πέτσα :

Ο Γιάννης Πέτσας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1957. Μεταξύ 1981 και 1986 σπούδασε στην ΑΣΚΤ, ζωγραφική με δάσκαλους τους Γιάννη Μόραλη και Δημήτρη Μυταρά και σκηνογραφία με το Βασίλη Βασιλειάδη, απ’ όπου και τιμήθηκε με υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών.
Έχει συνεργαστεί με το Υπουργείο Πολιτισμού σε μια σειρά εκθέσεων στην Ελλάδα και στις ΗΠΑ. Συνεργάστηκε επίσης στον τομέα των εκδόσεων υπό τον ίδιο φορέα και με την Επιτροπή Υποψηφιότητας Ολυμπιακών Αγώνων.
Το 1992 εκθέτει έργα του για πρώτη φορά στην Αθήνα, στην γκαλερί TITANIUM, όπου δίνει μια ανεικονική ταυτότητα.
Από το 1995, αναζητώντας νέους δρόμους και διαφορετικά εκφραστικά μέσα, η δουλειά του στρέφεται αρχικά στο χώρο με τρισδιάστατες χάρτινες κατασκευές, σ’ ένα είδος υπερβατικού ρεαλισμού.
Παράλληλα με τα εικαστικά ασχολείται με τη συγγραφή. Συγγράφει συνήθως φανταστικά δοκίμια, μυθιστορήματα, νουβέλες και διηγήματα.
«Το “έβδομο” ανακοινωθέν» είναι η πρώτη του εμφάνιση στα ελληνικά γράμματα.

Κρατάω το τελευταίο για καλύτερο !!!!! Πατώντας αυτο το λινκ, ξεφυλλίζουμε τις πρώτες σελίδες του βιβλίου...  Τι προνόμιο !!!! Γιάννη μου σ'ευχαριστώ και όλα τα καλά ΤΩΡΑ ν'αρχίσουν! Χιλιοέκδοτο και αγαπημένο να γίνει !

*ακούγεται (τι άλλο?) ο bob dylan! στο κλασσικό "knockin' on heaven's door..."

Friday, October 16, 2009

Νοιώθεις την βροχή ?



βροχή ...
υπέροχη, καθάρια βροχή ... απο ψηλά ...
πιο υψηλά, πιο ειλικρινά.
πιο σκοτεινά .

βροχή .
φθινόπωρο.
μια μικρή παύση στο σκοτάδι.
αναθεώρηση...

κλείνω τις μουσικές για να ακούσω τον ρυθμό της ...
και θυμάμαι...


"τα πάθη της βροχής" της κικής δημουλά:


Εν μέσω λογισμών και παραλογισμών
άρχισε κι η βροχή να λιώνει τα μεσάνυχτα
μ’ αυτόν τον πάντα νικημένο ήχο
σι, σι, σι.
Ήχος συρτός, συλλογιστός, συνέρημος,
ήχος κανονικός, κανονικής βροχής.
Όμως ο παραλογισμός
άλλη γραφή κι άλλην ανάγνωση
μού’ μαθε για τους ήχους.
Κι όλη τη νύχτα ακούω και διαβάζω τη βροχή,
σίγμα πλάι σε γιώτα, γιώτα κοντά στο σίγμα,
κρυστάλλινα ψηφία που τσουγκρίζουν
και μουρμουρίζουν ένα εσύ, εσύ, εσύ.
Και κάθε σταγόνα κι ένα εσύ,
όλη τη νύχτα
ο ίδιος παρεξηγημένος ήχος,
αξημέρωτος ήχος,
αξημέρωτη ανάγκη εσύ,
βραδύγλωσση βροχή,
σαν πρόθεση ναυαγισμένη
κάτι μακρύ να διηγηθεί
και λέει μόνο εσύ, εσύ, εσύ,
νοσταλγία δισύλλαβη,
ένταση μονολεκτική,
το ένα εσύ σαν μνήμη,
το άλλο σαν μομφή
και σαν μοιρολατρία,
τόση βροχή για μια απουσία,
τόση αγρύπνια για μια λέξη,
πολύ με ζάλισε απόψε η βροχή
μ’ αυτή της τη μεροληψία
όλο εσύ, εσύ, εσύ,
σαν όλα τ’ άλλα νά’ ναι αμελητέα
και μόνο εσύ, εσύ, εσύ.


*ακούγεται το "jumenji's theme" του shigeru umebayashi