Sunday, December 20, 2009

Ο "Θείος Βάνιας" ΣΗΜΕΡΑ ...


Γύρισα γ ε μ ά τ η. «Θείος Βάνιας» στο  (Νέο) Εθνικό Θέατρο. Ο Τσέχωφ. Σήμερα. Ευρηματική σκηνοθεσία με σεβασμό μέχρι και στην κάθε ανάσα, φυσικές συμπεριφορές και συναίσθημα, καλαίσθητα σκηνικά του σήμερα γεμάτα συμβολισμό αντί του προφανούς, φως και κινήσεις να εντείνουν τον χρόνο, μουσικές που χρωματίζουν το Κείμενο… Τι να λέμε τώρα? Μια καθ’όλα ευρωπαϊκή παράσταση υψηλού επιπέδου. Ενθουσιάστηκα! Μην. Το. χάσετε. Θα χάσετε.
(και ΛΙΓΑ ΛΕΩ για να μην χαλάσω την 'εκπληξη'.)


Όλες οι πληροφορίες ΕΔΩ.

Μετάφραση: Χρύσα Προκοπάκη
(Προσαρμογή κειμένου για την παράσταση: Γιάννης Χουβαρδάς)
Σκηνοθεσία: Γιάννης Χουβαρδάς
Σκηνικά – κοστούμια: Χέρμπερτ Μουράουερ
Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος
Μουσική διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου
Βοηθός σκηνοθέτη: Νατάσα Τριανταφύλλη

Παίζουν
Σερεμπριακώφ: Μάνος Βακούσης
Ελένα: Μαρία Σκουλά
Σόνια: Άλκηστις Πουλοπούλου
Μαρία Βασίλιεβνα: Μάγια Λυμπεροπούλου
Βάνιας: Νίκος Χατζόπουλος
Άστροφ: Ακύλας Καραζήσης
Τελιέγκιν: Μάνος Σταλάκης
Στο ρόλο της Μαρίνας: Γιάννης Βογιατζής
Εργάτης: Γιάννης Τσεμπερλίδης



*ακούγεται το et maintenant.. με τον gilbert becaud και στην φωτό η υπέροχη Μάγια Λυμπεροπούλου.

Tuesday, December 15, 2009

"Το Έβδομο Ανακοινωθέν" προχωρά απαράμιλλα...




Λοιπόν εχτές κατάλαβα τι είναι που κάνει το βιβλίο του Γιάννη Πέτσα μοναδικό για μένα. Στην παρουσίαση του βιβλίου μίλησαν τρεις άνθρωποι (Όλια Λαζαρίδου, Στέλιος Παυλίδης και Σοφία Βούλτεψη) , ο καθένας με τον δικό του τρόπο, για το φανταστικό και το πραγματικό, για το παράλογο και το λογικό, για την ιστορία και την μυθοπλασία, για τον φίνο τρόπο που χειρίζεται την γλώσσα… τις λέξεις… τα σκληρά. Ήταν πολύ καλή παρουσίαση. Μ’άρεσαν οι σκέψεις τους, η πλευρά από την οποία το ‘αντίκρυσαν’ … Αν σκοπός μιας παρουσίασης βιβλίου είναι να ιντριγκάρει των αναγνώστη, πέτυχε απόλυτα!
Και τότε κατάλαβα τι γουστάρω φανατικά στον Γιάννη και «το έβδομο ανακοινωθέν». Έγραψε ένα βιβλίο ΕΛΕΥΘΕΡΟ. Δεν ακολούθησε την ‘νόρμα’ ενός μυθιστορήματος σε κανένα επίπεδο. Έγραψε ένα μίνι εγχειρίδιο λειτουργίας του νου. Που οι σκέψεις φαινομενικά δεν έχουν συνειρμό αλλά τελικά ουσία πέρα από την φόρμα. Δεν το’χω τελειώσει το βιβλίο…. Δυσκολεύομαι γιατί θέλει την προσοχή μου. Δεν είναι το μυθιστόρημα που αφήνεσαι να σε πάει κι ας αφαιρείσαι. (τι ρήμα το ‘αφαιρούμαι’…!) Όχι, εδώ πρέπει νάχεις τον νου σου στις σήραγγες, τις στροφές και τις παύσεις.
Ελεύθερο λοιπόν και γι’αυτό μοναδικό. Μπράβο στις εκδόσεις Ιωλκός που τόλμησαν το ασυνήθιστο. Ένα βιβλίο που δεν μπορείς να κατατάξεις - όπως είπε ο κούλπα – κι αυτή είναι η γοητεία του. Ίσως γι’αυτό μου χτύπησε λίγο άσχημα που  ο αντιπρόσωπος των εκδόσεων διάβασε το εξώφυλλο αντί δικών του σκέψεων. Δεν μπορεί αυτό το βιβλίο να μην σου προξενήσει συναισθήματα, θύμησες και όνειρα.
Το μυαλό μας ΕΤΣΙ λειτουργεί. Σαν ασυνάρτητα, αλλά ξέρει ΑΚΡΙΒΩΣ πού πάει ή έστω που θέλει. Σκέψεις γεννιούνται στις πιο απίθανες στιγμές. Ο Γιάννης Πέτσας απλά μπορεί να εκφράζει τούτες τις στιγμές του αναρχικά. Κινείται άνετος στην πολυπλοκότητα των αισθήσεων σαν νάναι το πιο φυσιολογικό πράμα. Που ΕΙΝΑΙ! Έτσι είμαστε, φτάνει να αντέχουμε τις υπόγειες μας στοές και το σκοτάδι…
Γιάννη μου, συγχαρητήρια. (Όχι θα τ’ακούς, θες δεν θες! )




*το γλυπτό είναι βεβαίως του Γιάννη Πέτσα.

Sunday, December 13, 2009

3Μ - η Μαγική Μουσική του δ.Μαραμή


Νότες …
Τι είναι αυτό που τις ενσαρκώνει σε μαγεία ?
Εχτές το βράδυ ήμουν στον Ιανό για την μουσική βραδιά του Δημήτρη Μαραμή με τον Βασίλη Γισδάκη. Είχα το προνόμιο νάμαι εκεί όταν ο μαγικός συνθέτης μας χάρισε την ένταση και την πολυχρωμία των συναισθημάτων του… η πολυαγαπημένη «Νεράιδα» σε αυτοσχεδιασμό, εκεί, κι όμως ΠΑΝΤΟΥ. Χάθηκα στις στροφές, βρέθηκα στην λίμνη, στ’αλμυρά νερά …στην δίψα, σε ίσκιους και στην στιγμή.  Συγκλονιστικός !

Σ’όλα τα τραγούδια του είδα ότι όλοι σιγοτραγουδούσαν, με τον εξαιρετικό Βασίλη Γισδάκη ο οποίος με συναίσθημα της μουσικής άπλωνε τις λέξεις προς εμάς. Ένοιωσα ότι «μπήκε» στην μουσική κι αφέθηκε περισσότερο να αισθανθεί. Ίσως παίζει ρόλο που δεν μου αρέσει το ‘operaτικό’ απομακρυσμένο στυλ γι’αυτά τα τραγούδια. Η μαγική μουσική του Δ.Μαραμή μόνο με συναίσθημα μπορεί να αγγιχτεί. Μου άρεσε το τραγούδι που ο ίδιος συνέθεσε «πριν όλα γίνουν ψέμα» και ο τρόπος που είπε το «αλίμονο» της Λένας Πλάτωνος, το «the day» όπως και ο «χορός του βαρτάν» του Μ.Χατζιδάκι.  Επίσης βρήκα πολύ αληθινή και ιδιαιτέρως ταιριαστή την φωνή της Άννας Θεοδωράτου στο «έρωτας πικρός» . ζεστή φωνή πολύ …

Λυπήθηκα που δεν είπαν την «adelina de passeo» γιατί ο Β.Γ. το λέει πολύ καλύτερα από τους πρότερους ερμηνευτές και το πιάνο του Δημήτρη Μαραμή είναι … «άπαιχτό» εκεί, γι’άλλη μια φορά! Ο Ιανός έχει μια πολύ ζεστή ατμόσφαιρα – ήταν και Σάββατο που όλοι είναι πιο χαλαροί, τα ποτά είναι καθαρά, τα παιδιά που σερβίρουν είναι με το χαμόγελο και την καλή διάθεση, ο χώρος όμορφος, η ακουστική πολύ καλή και η παρέα μας καταπληκτική! Νάταν κι άλλο!!!
Που θα είναι, γιατί τον Ιανουάριο, τις τρεις τελευταίες πέμπτες (14,21 και 28/1) θα παίζουν στο Cabaret Voltaire στον Κεραμεικό !

Αυτό που θα ήθελα να ΖΗΣΩ κάποια στιγμή είναι μια βραδιά Δημήτρη Μαραμή στο πιάνο. Τις νότες του ατόφιες. Η μουσική του είναι μοναδική και λατρεύω τα φανταστικά ταξίδια που με πάει κάθε φορά. ΞΕΡΩ ότι μιλάω σήμερα ΜΟΝΟ στην… ‘αρχή’ του (με της ζωής την έννοια!) … Φαντάσου … ! Είναι δώρο αυτή η ομορφιά που όλο ανθίζει… Ευχαριστώ πραγματικά .

*ακούγεται "η νύχτα δίψασε για ίσκιους" του δημήτρη μαραμή με τον Μ.Φραγκούλη (δεν έχω δυστυχώς την φωνή του Β.Γισδάκη...)

**ο πίνακας είναι του rené magritte




Sunday, December 6, 2009

Αλέξης Γρηγορόπουλος



Πορείες και συναυλίες.
Απορίες κι οπτασίες.
Κάλαντα και πένθιμα εμβατήρια.
Άγιος βασίλης και Άγιος ο Έρωτας.
Θάνατος και ζωή.
Οργή, θλίψη και σπασμένη ανεμελιά.
Τα παιδιά μεγάλωσαν σε μια νύχτα σαββάτου…
Οι μεγάλοι συρρικνώθηκαν ελλειπτικοί.
Η φύση αντέχει το αντίξοο ζύγι…?

(σάββατο 6 δεκεμβρίου 2008)




----


και φέτος .

γιατί δεν ξεχνάμε .
δεν ξεπερνάμε .
μόνο πονάμε χωρίς παυσίπονο .

μόνο .. να μην θρηνήσουμε κι άλλα ανθρώπινα θύματα αυτές τις μέρες. σεβασμό στα παιδιά .

Sunday, November 22, 2009

Η μαγική παρτιτούρα και το χάρτινο μανιφέστο



Σ υ ν α υ λ ί α   τ ω ν
ΒΑΣΙΛΗ ΓΙΣΔΑΚΗ &
ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΑΡΑΜΗ

Ι Α Ν Ο Σ


Σταδίου 24, κρατήσεις: 210-3217917

ΣΑΒΒΑΤΟ 12 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 10:30μ.μ.


Είσοδος με ποτό 20€




Ο συνθέτης Δημήτρης Μαραμής συναντά μουσικά τον τραγουδιστή-τραγουδοποιό Βασίλη Γισδάκη σε μία συναυλία που καλύπτει τις δισκογραφικές πορείες των δύο μουσικών. Ο Β. Γισδάκης επιλέγει τραγούδια του από την πρόσφατη συμμετοχή του στο δίσκο SING CITY (Lyra) με την Σωτηρία Λεονάρδου και τον Στέλιο Μποτωνάκη, κι ο Δ. Μαραμής από τον τελευταίο του δίσκο ΣΚΗΝΕΣ ΑΠΟ ΒΟΥΒΗ ΤΑΙΝΙΑ(ΟδόςΠανός-SEVEN) αλλά κι από το ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΕΡΩΤΑ (Μ. Φραγκούλης-Sony). Το πρόγραμμα θα διανθίζεται από μουσικές εκπλήξεις, καθώς θα ακουστούν τραγούδια των Λ. Πλάτωνος, Ν. Άσιμου, K. Weil, Beatles, Μ. Χατζιδάκι, Τρύπες κ.α. Συμμετέχουν επίσης οι μουσικοί Άννα Θεοδωράτου φλάουτο-φωνητικά και Θόδωρος Ζευκιλής μπάσσο-φωνητικά.

~~~~~~~~~





Παρουσίαση του βιβλίου 
του Γιάννη Πέτσα
"Το Έβδομο Ανακοινωθέν"


Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου, μετά τις 19:00

ΑΙΘΟΥΣΑ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΤΩΝ ΞΕΝΟΥ ΤΥΠΟΥ

Ακαδημίας 23





..."Όλο αυτό είναι ένας δρόμος. Ένας δρόμος με ανηφόρες, κατηφόρες, λύπες, χαρές, πρόσωπα, αγάπες και έρωτες, στιγμές που χάθηκαν, ένας δρόμος γεμάτος στροφές, παρακαμπτήριες και πισωγυρίσματα, ένα ταξίδι..."
Γιάννης Πέτσας




Ημερομηνίες για μαγικά ταξίδια σε καλύτερους κόσμους. Δημιουργών ...


*ακούγεται ο "Σκοτεινός Έρωτας" του δημήτρη μαραμή


Saturday, October 24, 2009

Γιάννης Πέτσας - "Το έβδομο Ανακοινωθέν"



Είμαι πολύ χαρούμενη και περήφανη που ανακοινώνω εδώ την έκδοση του βιβλίου του φίλου μου, Γιάννη Πέτσα. Από δευτέρα στα βιβλιοπωλεία...
Ως τότε, λίγα λόγια για το βιβλίο απο τις εκδόσεις ιωλκός:

«Το “έβδομο” ανακοινωθέν» είναι ένα φανταστικό δοκίμιο και παράλληλα μια φανταστική αυτοβιογραφία – ένα μυθιστόρημα. Ακροβατεί μεταξύ ιστορικών γεγονότων και μυθοπλασίας.

Τρομοκράτες, παρακρατικοί, στρατηγοί, φύλακες, πολιτικοί, δημοσιογράφοι και δικαστές ζουν, παρελαύνουν στις σελίδες του βιβλίου. Χτυπούν, βρίζουν και καθοδηγούν. Κλείνουν το μάτι και με τη μυθική τους διάσταση εισβάλλουν στο μυαλό και τη φαντασία του αναγνώστη.

Το «έβδομο» ανακοινωθέν εξεδόθη στο όνομα των Ερυθρών Ταξιαρχιών. Οι Ερυθρές Ταξιαρχίες το διέψευσαν. Αργότερα αποδείχθηκε ότι ο συγγραφέας του συγκεκριμένου κειμένου, κάποιος ονόματι Πικιαρέλι, παραχαράκτης στο επάγγελμα, το έγραψε κατά παραγγελία «αγνώστου» τινός. Ο ίδιος δολοφονήθηκε το ’84.

Παραμένει μυστήριο ποιος και γιατί παράγγειλε το ψεύτικο ανακοινωθέν.

Λέχθηκε ότι ο θάνατος του Μόρο ήταν το αποτέλεσμα μυστικής συμφωνίας ανάμεσα στη CIA και την KGB, που δεν επιθυμούσαν την αλλαγή τού μεταπολεμικού συμφώνου τής Γιάλτας την οποία υποστήριζε ο χριστιανοδημοκράτης ηγέτης. Ως σήμερα τίποτα δεν έχει αποδειχθεί και η φήμη εξακολουθεί να πλανάται. Η εκδοχή ωστόσο μοιάζει αληθοφανής. 

Το βιβλίο «Το “έβδομο” ανακοινωθέν» του εικαστικού Γιάννη Πέτσα είναι μια «παραχάραξη» και μια ευχάριστη έκπληξη.

  
και λίγα λόγια για τον υπέροχο Γιάννη Πέτσα :

Ο Γιάννης Πέτσας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1957. Μεταξύ 1981 και 1986 σπούδασε στην ΑΣΚΤ, ζωγραφική με δάσκαλους τους Γιάννη Μόραλη και Δημήτρη Μυταρά και σκηνογραφία με το Βασίλη Βασιλειάδη, απ’ όπου και τιμήθηκε με υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών.
Έχει συνεργαστεί με το Υπουργείο Πολιτισμού σε μια σειρά εκθέσεων στην Ελλάδα και στις ΗΠΑ. Συνεργάστηκε επίσης στον τομέα των εκδόσεων υπό τον ίδιο φορέα και με την Επιτροπή Υποψηφιότητας Ολυμπιακών Αγώνων.
Το 1992 εκθέτει έργα του για πρώτη φορά στην Αθήνα, στην γκαλερί TITANIUM, όπου δίνει μια ανεικονική ταυτότητα.
Από το 1995, αναζητώντας νέους δρόμους και διαφορετικά εκφραστικά μέσα, η δουλειά του στρέφεται αρχικά στο χώρο με τρισδιάστατες χάρτινες κατασκευές, σ’ ένα είδος υπερβατικού ρεαλισμού.
Παράλληλα με τα εικαστικά ασχολείται με τη συγγραφή. Συγγράφει συνήθως φανταστικά δοκίμια, μυθιστορήματα, νουβέλες και διηγήματα.
«Το “έβδομο” ανακοινωθέν» είναι η πρώτη του εμφάνιση στα ελληνικά γράμματα.

Κρατάω το τελευταίο για καλύτερο !!!!! Πατώντας αυτο το λινκ, ξεφυλλίζουμε τις πρώτες σελίδες του βιβλίου...  Τι προνόμιο !!!! Γιάννη μου σ'ευχαριστώ και όλα τα καλά ΤΩΡΑ ν'αρχίσουν! Χιλιοέκδοτο και αγαπημένο να γίνει !

*ακούγεται (τι άλλο?) ο bob dylan! στο κλασσικό "knockin' on heaven's door..."

Friday, October 16, 2009

Νοιώθεις την βροχή ?



βροχή ...
υπέροχη, καθάρια βροχή ... απο ψηλά ...
πιο υψηλά, πιο ειλικρινά.
πιο σκοτεινά .

βροχή .
φθινόπωρο.
μια μικρή παύση στο σκοτάδι.
αναθεώρηση...

κλείνω τις μουσικές για να ακούσω τον ρυθμό της ...
και θυμάμαι...


"τα πάθη της βροχής" της κικής δημουλά:


Εν μέσω λογισμών και παραλογισμών
άρχισε κι η βροχή να λιώνει τα μεσάνυχτα
μ’ αυτόν τον πάντα νικημένο ήχο
σι, σι, σι.
Ήχος συρτός, συλλογιστός, συνέρημος,
ήχος κανονικός, κανονικής βροχής.
Όμως ο παραλογισμός
άλλη γραφή κι άλλην ανάγνωση
μού’ μαθε για τους ήχους.
Κι όλη τη νύχτα ακούω και διαβάζω τη βροχή,
σίγμα πλάι σε γιώτα, γιώτα κοντά στο σίγμα,
κρυστάλλινα ψηφία που τσουγκρίζουν
και μουρμουρίζουν ένα εσύ, εσύ, εσύ.
Και κάθε σταγόνα κι ένα εσύ,
όλη τη νύχτα
ο ίδιος παρεξηγημένος ήχος,
αξημέρωτος ήχος,
αξημέρωτη ανάγκη εσύ,
βραδύγλωσση βροχή,
σαν πρόθεση ναυαγισμένη
κάτι μακρύ να διηγηθεί
και λέει μόνο εσύ, εσύ, εσύ,
νοσταλγία δισύλλαβη,
ένταση μονολεκτική,
το ένα εσύ σαν μνήμη,
το άλλο σαν μομφή
και σαν μοιρολατρία,
τόση βροχή για μια απουσία,
τόση αγρύπνια για μια λέξη,
πολύ με ζάλισε απόψε η βροχή
μ’ αυτή της τη μεροληψία
όλο εσύ, εσύ, εσύ,
σαν όλα τ’ άλλα νά’ ναι αμελητέα
και μόνο εσύ, εσύ, εσύ.


*ακούγεται το "jumenji's theme" του shigeru umebayashi

Friday, September 11, 2009

Καλή αρχή ...εντελώς !


Eίμαι ΕΔΩ

με το υπέρβαρο της ευθύνης

να αποφασίζω τα βήματα σας

και την απαλότητα της αγάπης μου

να τα χρωματίζει καλύτερα.

Άκουσα τα αδιαπραγμάτευτα ΟΧΙ μου

όσο σθεναρά υπερασπίζομαι τα ΝΑΙ μου.

Νάμαστε λοιπόν.

Σφίγγομαι από αγωνία να κάνω το σωστό

αλλά σας κρατώ χαλαρά τα χέρια

για να μπορείτε να τρέξετε ελεύθερες.

το κόστος της ελευθερίας το ξέρω καλά.

τώρα προσμένω το κέρδος των πιστεύω μου.

Καλή χρονιά

ΘΑ έχουμε!

*ακούγεται το “δυό χαμόγελα" του σταμάτη κραουνάκη

Tuesday, September 8, 2009

Αλλάζουν τα χρώματα ...


Επιτέλους, πίσω στην βάση μου! Μ’ένα υπέροχο φθινόπωρο που μόλις ξυπνάει… είμαι χαρούμενη, ανυπόμονη, φορτισμένη. (*Κανένα από τα τρία δεν αφορά τις εκλογές).

Κόψαμε το πολύ blogging λόγω των γαμοσπάμ που κυκλοφορούν. Κάτι ντίζες, σου και ρικ και πρικ ! Με εκνευρίζει να μας χαλάν το κέφι μας. Δεν μπορώ όμως να τα βάλω σαν την τρελλή με τα ρομπότ και ν’αρχίσω τα αγαμίδια.

Ε όχι. Σκάω μύτη ξανά στην γωνία - κι ας μας σχολιάζουν αλαμπουρνέζικα. με τι άλλο ? Διάσημες φράσεις για τον έρωτα. Αφού ό,τι και να γράφουμε, πάλι εκεί δεν γυρνάμε ? πάμε…


Η βαρύτητα δεν μπορεί να θεωρηθεί υπεύθυνη για τους ανθρώπους που πέφτουν στον έρωτα. Αϊνστάιν


Τα γεράματα δεν σε προστατεύουν από τον έρωτα. Όμως ο έρωτας σε προστατεύει από τα γεράματα. Ζαν Μορό


Ο έρωτας κι ο θάνατος, το ίδιο σπαθί κρατούνε. Ψαραντώνης


Αυτοί που δε δείχνουν τον έρωτά τους δεν αγαπούν πραγματικά. Η πορεία του έρωτα δεν είναι ποτέ ομαλή. Ο έρωτας είναι οικείος. Ο έρωτας είναι διαβολικός. Δεν υπάρχει πιο διαβολικός άγγελος από τον έρωτα. William Shakespeare


Οταν είσαι ερωτευμένος δε μπορείς να κοιμηθείς γιατί η πραγματικότητα είναι καλύτερη από τα όνειρα σου Dr Seuss

Dream on …

*ακούγεται το «across the universe» από την fiona apple

**ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΤΑΛΙΣΚΕΡ. έτσι. :)))

Saturday, August 29, 2009

Χαμένοι ΚΑΙ με μετάφραση ...



Ας φύγουμε από τις καταστροφές. Όχι γιατί πέρασε. Δεν ξεχνάμε και τα αποτελέσματα είναι παντού μας… αλλά. Κόπασε ο αέρας… χρειάζομαι κάτι χαλαρό για τις τελευταίες μέρες των διακοπών… να κλείσει κι αυτή η παράξενη ενότητα φέτος …

Μου στείλανε λοιπόν, (γυναίκα παρακαλώ!) αυτό το κείμενο σε μέιλ. Το μετέφρασα για να μην μου λέτε πάλι για τα χρόνια μου εσώκλειστη στο ηνωμένο βασίλειο, και ορίστε η γυναικεία γλώσσα και η μετάφραση της …


Οι 9 λέξεις που χρησιμοποιούν οι γυναίκες :


1. Καλά! – αυτή την λέξη χρησιμοποιεί για να τελειώσει καυγάς όταν έχει δίκιο και πρέπει να λήξει εκεί. Μετάφραση: τίποτα δεν είναι καλά.


2. Πέντε λεπτά – αν ντύνεται, θα πει μισή ώρα. Πέντε λεπτά είναι ακριβώς πέντε, όταν θέλει κάτι και βλέπεις πχ ποδόσφαιρο ή παίζεις στο computer.


3. Τίποτα – η απάντηση στο «τι έχεις?».δηλαδή: Η νηνεμία πριν την καταιγίδα. Το τίποτα είναι ΚΑΤΙ και πρέπει να προσέχεις. Καυγάδες που ξεκινούν με «τίποτα» τελειώνουν με «καλά!»


4.Πήγαινε… – είναι πρόκληση, όχι άδεια. Μην το κάνεις!


5. Ηχηρός αναστεναγμός – στην πραγματικότητα είναι λέξη, αλλά οι άνδρες συχνά νομίζουν ότι είναι ήχος. Ο ηχηρός αναστεναγμός είναι ότι είσαι γελοίος και αναρωτιέται γιατί ασχολείται με το «τίποτα».


6. Οκέι… - αυτή είναι μια από τις πιο επικίνδυνες απαντήσεις. Οκέι σημαίνει ότι θέλει χρόνο να σκεφτεί πώς και πότε θα πληρώσεις το λάθος σου.


7. Ευχαριστώ – σ’ευχαριστεί. Μην ρωτήσεις γιατί ή λιποθυμήσεις. Πες απλά, παρακαλώ. (εκτός αν πει, ευχαριστώ πολύ. Αυτό είναι ειρωνία. Μην πεις τότε «παρακαλώ» γιατί θα πει «τέλος πάντων».


8. Τέλος πάντων – είναι ο τρόπος της να πει άγαμήσου.


9. Άστο – άλλο ένα επικίνδυνο, που σημαίνει ότι έχει ζητήσει κάτι άπειρες φορές και πια αναγκάζεται να το κάνει εκείνη. Πάλι! Αυτό θα φτάσει στο να την ρωτήσεις κάποια στιγμή «τι έχεις?» και εκείνη θα απαντήσει «τίποτα» .



χμμμ… τώρα εγώ θέλω να πω το εξής: δεν νομίζω ότι είναι γυναικεία γλώσσα ΜΟΝΟ! Έχω ακούσει πολλά έως όλα από τα παραπάνω από άνδρες. Κι αν όχι εγώ, κάποια φίλη μου. νομίζω ότι στην δυσκολία της επικοινωνίας πάμε παράλληλα, άνδρες και γυναίκες.

Κι ευτυχώς. Θάταν τελικά αφόρητα ανιαρό αν καταλαβαινόμασταν πάντα και σε όλα . ή το λέω για να παρηγοριέμαι για το χάος που μας χωρίζει μόλις κάτσουν τα δύσκολα ?


*ακούγεται το “perduto” σε διασκευή με τους inspirο & ornella vanoni

Sunday, August 23, 2009

Δέκα… δέκα-δεκαπέντε…



...είκοσι-εικοσιπέντε...τριάντα-τριανταπέντε…

Ένα κράτος… παιδί

παίζει (κρυφτό) με την φωτιά.

...σαράντα-σαράνταπέντε…

χωρίς ευθύνη.

...πενήντα-πενήνταπέντε...

«ΦΤΟΥ και (δεν) βγαίνω!»

...

Και μεις,

υπεύθυνα

επώνυμα

χάνουμε

πάλι.

ΦΤΟΥ αηδία...

Sunday, August 16, 2009

ΕξελισσόΜΕΘΑ λέμε ...




Αύγουστος με δυνατό άνεμο και χαλαρή διάθεση ...
όλα όμορφα μπορούν νάναι.
Χαμογελάω και γελάω ακόμη ευκολότερα .
κι εδώ... διαβάζοντας αυτά, έχω πεθάνει στο γέλιο !
κι ας είναι παλιά . enjoy ...

~~~~~~~

Θα σου το δώσω όταν συναντηθούμε:-)
Άντε..φρουτ κι εγώ μήπως και τελειώσω καμιά δουλειά:-)


-Ρε σεις τι γκόμενα-γαρίδα ήταν αυτή;
-Εσύ επέμενες να ρθούμε σ΄ αυτό το μπάρ να πέσουμε σε μουνστόρμ ενώ τούτο είναι σκέτο καμπιονάτο.
-Έπρεπε δηλαδή να πάμε στον αρχιδόκαμπο που επέμενες εσύ;
-Ποιος είναι ρε σεις αυτός ο Τζίζας με το μπαζόλι;
-Δεν τον θυμάσαι ρε αυτόν τον ενδοπαλαμικό πεοπαλινδρομιστή από το σχολείο που τον θεωρούσαν όλοι Μητσοτάκουλα;
Α, ρε ελίτη μου μπήκες στην Φιλοσοφική και μου έγινες σκέτος Μπαμπουινιώτης !
-Αυτός δεν είχε εκείνη την αγαρμπομούνα την αδελφή με το αβυζαλέο ντεκολτέ;
Όχι ρε αυτή ήταν η αδελφή εκείνου που στην αρχή το έπαιζε Χατζηγιάννης αλλά μετά εξελίχτηκε σε μεγάλο φακράνα.
-Δεν σου είπα να μην πιάνεις στο στόμα σου τον Οτεγιάννη γιατί θα σου ρίξω καμία και θα βρεθείς στο μπαχάλικο εκεί που γαμιούνται οι αράχνες!
-Σταματήστε να τσακώνεστε και ρίχτε ένα βλέφαρο σ΄ αυτό το αξιαγάμητο μπουζουκομούνι πως τον κουνάει!
-Αυτή είναι γνωστό πιθήκι τρελαίνεται για πεοτζούς μόνο που είναι ένα και ένα Milko!
Με τον ξάδελφο της δουλεύαμε στην ίδια εταιρεία και ήτανε το eyefair του διευθυντή μέχρι που μπήκε σε ένα ΤΕΙ Ζαμπονοκοπτικής.
Καλά αυτός μας έλεγε ότι έκανε μπαιτίτσουαλ στην Αγγλία!
Καλά ότι θέλει λέει ο καθένας !
Και ο Liposan που είναι η λεσβιτρίνα της Μαρίας δεν λέει παντού για το πόσο άνδρας είναι ενώ όλοι ξέρουν ότι λαδώνει την μπάμια;
Μάγκες είναι αργάμισυ και εδώ είναι ψόφια τα πράγματα
Δεν πάμε στο σπίτι μου για σάπιγκ ,να δούμε καμιά αμερικλανιά και να φάμε κανένα πούστη με κινέζο που έχει μαγειρέψει η μάνα μου;.
Το σπίτι σου είναι στο LA;
Ναι.
Που ακριβώς;
Μπουρνάζ΄ δικέ μου.
Οκεικ !


ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ

γκόμενα-γαρίδα: Κοινώς μια γκόμενα που έχει τρελό σώμα και χάλια μάπα. Κόβεις το κεφάλι και τρως το υπόλοιπο.

Μούνστορμ-Moonstorm, καταιγίδα απο μουνιά. Το θέμα της λέξης μουνί (δηλαδή το μουν-) ταίριαξε με το αγγλικό moon + storm = moonstorm – μουνοκαταιγίδα

καμπιονάτο: Παραπέμπει στο ιταλικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, ωστόσο αναφέρεται σε μια παρέα από γκόμενες που είναι μπάζα, οι λεγόμενες κάμπιες.

αρχιδόκαμπος: Το μέρος που είναι γεμάτο άντρες.


τζίζας: 1. Ο Ιησούς Χριστός 2. Κάποιος που η εμφάνισή του θυμίζει τον Ιησού Χριστού. Είναι αξύριστος, έχει μακρυά μαλλιά μέχρι τον ώμο και πολύ πιθανό είναι παρθένος.


μπαζόλι, το: Αναφέρεται σε γυναίκες κατά κύριο λόγο -αλλά και άντρες- οι οποίοι δεν είναι ιδιαίτερα θελκτικοί, το αντίθετο μάλιστα. Είναι όρος που χρησιμοποιείται είτε για πολύ άσχημα άτομα είτε για άτομα με ιδόρρυθμο στυλ και ντύσιμο.


Ενδοπαλαμικός πεοπαλινδρομιστής :Επιστημονικότερος ορισμός του μαλάκα... Τον χρησιμοποιούμε συνήθως για να δώσουμε ιδιαίτερη βαρύτητα στις πράξεις του συγκεκριμένου.

Μητσοτάκουλας:Από το Μητσοτάκης και Δράκουλας = Μητσοτάκουλας. Αυτός που προκαλεί υπερβολική ατυχία στους άλλους, ο υπερβολικά γκαντέμης. Λέγεται και σκέτο Μητσοτάκης.

Ελίτης:Υβριδική λέξη που φέρει μέσα της την ελίτ, τον αλήτη και (υποθέτω) τον Ελύτη, δηλαδή το εκλεκτό, το κοινώς μη αποδεκτό και το ποιητικό στοιχείο. Έκφραση την οποία ξεστόμισε κάποτε μέσα στη Βουλή εναντίον της αντιπολίτευσης, ποιος άλλος, ο ελίτης λατίνος εραστής Πολύδωρας.
Στο έδρανο της βουλής, ο Πολύδωρας ωρύεται προς την αντιπολίτευση:

- Εσείς δεν είστε αλήτες, είστε ΕΛΙΤΕΣ!

Μπαμπουινιώτης:Πρόκειται για τερατώδες όν, κάτι μεταξύ μπαμπουίνου και Μπαμπινιώτη

Αγαρμπομούνα:Η γυναίκα που, λόγω σωματότυπου ή λόγω των χειρονομιών και των κινήσεών της, έχει (ή σε κάνει να φαντάζεσαι ότι έχει) πολύ άγαρμπους τρόπους στο σεξ.

Αβυζαλέο:Ντεκολτέ που, παρόλο το ελπιδοφόρο βάθος του, αποκαλύπτει ένα σχεδόν επίπεδο στήθος. Το επίθετο απαντά μόνο στο ουδέτερο γένος και σχεδόν αποκλειστικά στη φράση «αβυζαλέο ντεκολτέ».


Χατζηγιάννης: Ο τύπος που ασχολείται με το τραγούδι και την κιθάρα του και αυτοαποκαλείται έντεχνος

φακράνας: Βγαίνει από τις δύο αγγλικές λέξεις: fuck + run. Αυτός που πηδάει από δω κι από κει, αφού παραμυθιάζει τον ηλίθιο κόσμο με αγάπες και λουλούδια κι όταν κάνει την δουλειά του, εξαφανίζεται τυχαία επειδή ξέχασε τον θερμοσίφωνα ανοιχτό ή επειδή ο αδελφός του δεν έχει κλειδιά να μπει στο σπίτι κλπ.

Οτεγιάννης: Ο Μιχάλης Χατζηγιάννης, με την ιδιαίτερα ισχυρή και στενή συνεργασία με τον ΟΤΕ και τις θυγατρικές του.Χαρακτηριστικό το γεγονός ότι τα τραγούδια του συχνά λανσάρονται πρώτα ως μέρος διαφήμισης προϊόντων ΟΤΕ και αργότερα ως το περιεχόμενο του αντίστοιχου δίσκου / CD

μπαχάλικο, το: Μαγαζί στο οποίο θα βρείτε πληθώρα ετερόκλητων ειδών, όπως βίδες, μπουλόνια, βενζίνη, υλικά οικοδομών, φωτοβολίδες, τρόφιμα κ.α.


Εκεί που γαμιούνται οι αράχνες: Στην γωνία.

αξιαγάμητος: Απαντάται κυρίως στο θηλυκό γένος και αναφέρεται σε γυναίκα που περνά τα -συνήθως χαμηλά- στάνταρ του ανδρός

μπουζουκομούνι: Γκομενάκι που, στη σχετική κλίμακα, κυμαίνεται από θεόμουνο έως γαμήσιμο με εμφάνιση που αντιστοιχεί σε εργαζόμενη ή θαμώνα νυχτερινών κέντρων διασκέδασης της κατηγορίας: μπουζούκια

πιθήκι: Οι γκόμενες που πριν τελειώσουν μια σχέση έχουν ήδη βρει το επόμενο θύμα. Ακριβώς δηλαδή όπως κάνουν τα πιθήκια... Πριν αφήσουν το ένα κλαδί έχουν ήδη γατζωθεί από το άλλο. Οι γκόμενες δηλαδή που δεν έχουν μείνει ποτέ χωρίς σχέση και συνήθως χαρακτηρίζονται από ανασφάλεια και έλλειψη προσωπικότητας.


πεοτζούς: Το σπέρμα. Εκ του: πέος + τζους (juice= χυμός)

ένα κι ένα milko: Φράση η οποία είναι ιδιαιτέρως εύχρηστη όταν κάποιος θέλει να δηλώσει το λιγοστό ή και ανύπαρκτο ύψος ενός άλλου, το οποίο παρομοιάζεται ποσοτικά ως 1 μέτρο και ένα μπουκάλι γνωστού σοκολατούχου ροφήματος

άει φερ', eyefair:Εξαιρετικά σημαντική θέση σε εταιρία, αλλά μόνο γι' αυτόν που την κατέχει. Προκύπτει από τη φράση «Άει φερ'» που το εκάστοτε αφεντικό παγίως απευθύνει προς τον υφιστάμενο του. Το παιδί για όλες τις δουλειές.

ΤΕΙ Ζαμπονοκοπτικής: ΤΕΙ του κώλου, συνήθως κάπου στο διάολο.

μπαιτίτσουαλ, biteachual: Χαρακτηρίζει τον διπλό ρόλο δασκάλου-καθηγητή, ο οποίος παράλληλα με το επάγγελμά του κάνει ταυτόχρονα και μεταπτυχιακές σπουδές.Παράγεται από το Αγγλικά bi-teach και την κατάληξη -ual.

Liposan, ο: Lipo+Ζαν, σημαίνει τον χοντρό Γιάννη. Στη θέση του ονόματος μπαίνει οποιοδήποτε όνομα ανάλογα με την περίσταση.

λεσβιτρίνα, η: Γκέι φίλος μιας λεσβίας, που ποζάρει για σχέση της για λόγους αλληλοκάλυψης.

λαδώνω την μπάμια : Είμαι γκέι

αργάμιση: Περασμένη ώρα, όταν έχει πάει αργά. [Αγγλιστί: half past late.]

σάπινγκ: Η κατάσταση σαπίλας, σήψης, αποσύνθεσης. Προκύπτει απ' το σαπίζω και την κατάληξη ing του αγγλικού γερούνδιου. Στα αγγλικά θα γραφόταν sapping.Το σάπινγκ ενδείκνυται σε βαθείς καναπέδες και πολυθρόνες, με τη βοήθεια παιχνιδομηχανών και ελαφρών ναρκωτικών (μπάφοι).

Αμερικλανιά: Η ταινία που συνήθως κάνει μπαμ ότι είναι αμερικάνικη, είτε για το κλασσικό happy end της είτε γιατί είναι υπερπαραγωγή, είτε γιατί είναι πολύ προβλέψιμη. Πολύ πιθανόν να είναι και μια βλακεία.

πούστης με κινέζο:Στο στρατιωτικό συσσίτιο, το κοτόπουλο (πούστης) με ρύζι (κινέζος). Παρεμφερές με πούστης με γύφτο.

LA: Το διεθνές, large, εναλλακτικό τοπωνύμιο του Lεκανοπεδίου Αττικής. Προφέρεται φυσικά Ελέι.

οκέικ: Το ΟΚ στα cool-έζικα. ΟΚ + κέικ (cake) = οκέικ


Για πληρέστερες επεξηγήσεις στο http://www.slang.gr/

*ακούγεται το "una noche mas" της yasmin levy.
**Η ΦΩΤΌ ΕΊΝΑΙ ΔΙΚΉ ΜΟΥ ... από τις καλύτερες διακοπές...

Thursday, July 16, 2009

Συγκροτημένα σκόρπια ...


Είναι περασμένα δύο χρόνια που ‘είμαι’ εδώ. Έχω πλουτίσει απίστευτα. Σε σκέψεις, σε ανοίγματα μυαλού, σε συγκινήσεις και σε φίλους (το τελευταίο ήταν το πιο πολύτιμο αναπάντεχο, τάχουμε πει). Ακόμη και στο ‘μέτρημα’ του εαυτού μου από έξω μου. από άγνωστους που με ‘έκριναν’ από το μηδέν. Πολύ σημαντικό να κερδίζεις την εκτίμηση χωρίς δεδομένα. Χωρίς σκονάκια, χωρίς μεροληψίες.

Είμαι σ’ένα πανέμορφο μεταίχμιο. Τίποτα δεν είναι δεδομένο εκτός από τα πριν. Το τώρα ανασαίνει ολοζώντανο και το αύριο παραμένει πάντα… αύριο. Δεν αγωνιώ για το ΤΙ θα γίνει. Με αφορά το ΠΩΣ θα το βιώσω. Ειλικρινά και στα μέτρα τα δικά μου. Τα πιο δυνατά μου εφόδια είναι το μυαλό και η καρδιά μου. αυτά συνδυάζουν την ψυχή μου. άρα και την ζωή μου. και δικαίως ζητούν τροφή. με λίγα λιπαρά.

Έχω σκεφτεί τόσο πολύ, τόσο βαθιά, τόσο εξονυχιστικά, τόσο επίπονα, τόσο υπεύθυνα και τόσο συνταρακτικά για τόσο καιρό… που η σάχλα φαντάζει ξένη γλώσσα. Στα ερεθίσματα μου, παράλληλα, έγινα πιο απαιτητική . οι μουσικές που μπορούν να με ταξιδέψουν, οι σκέψεις που με τρέφουν παραγωγικά, τα κείμενα που έχουν κάτι να μου πουν, οι εκφράσεις κάθε μορφής τέχνης που όλο και δυσκολότερα με συγκινούν … απαιτώ από μένα και από έξω μου όλο και περισσότερα.

Όταν λοιπόν διαβάζω βιβλία, πια ξεχωρίζω πιο γρήγορα την ειλικρίνεια και την πιστότητα των εννοιών. Κακό αυτό. Θα πει ότι βλέπω ξεκάθαρα τις δήθεν φιλοσοφίες του καθένα που είναι πέρα για πέρα κλεμμένες … και την αφελή ή πονηρά σερβιρισμένη προσπάθεια εντυπωσιασμού. Και στην τέχνη, φωνάζει το shocking factor που έδωσε πάσο σε ατάλαντους μικρούς… όλο έχει να κάνει με το μυαλό. Που πάει πακέτο με το χιούμορ. Και την αυτοκριτική. Πρώτα. Όχι μετά την κριτική των άλλων.

Έχω κακή σύνδεση . granted. Αυτό ελαττώνει τον χρόνο μου ακόμη περισσότερο. Έτσι το να διαβάσω κάτι καλό κι εδώ, γίνεται ακόμη πιο σημαντικό. Γιατί έχω συχνά την αίσθηση ότι διαβάζω κακομασημένα λόγια από άλλου το μυαλό …? το παίζουμε κι εδώ αυτό το παιχνίδι. κλέβουμε ευθαρσώς. Άλλοτε χαριτωμένα, άλλοτε κεκαλυμμένα. Λίγοι έχουν ΒΙΩΣΕΙ την διαδικασία σκέψης αυτών που προασπίζουν ως ιδεολογία … και φαίνεται ρε πούστη μου! νιαουρίζει από τα γαμοκεραμίδια !

Άλλο το είμαι από το θέλω να γίνω και το θάθελα να ήμουν. Μα εντελώς?! Και δεν είναι ντροπή. Συνέχεια προχωράμε (ορισμένοι τέλος πάντων) για να πάμε στον επόμενο στόχο. Ντροπή είναι μόνο να κλέβουμε τα σημαιάκια του άλλου. Και εγώ τουλάχιστον, δεν είμαι τόσο large για να κάνω την δουλειά ΚΑΙ για άλλους ενώ ξύνονται στην σκιά φορώντας μπλουζάκι «j’accuse!».

Δεν θα μου περάσει. Είμαι σε διαδικασία αδειάσματος από ό,τι περιττό. Το ξεσκαρτάρισμα που λέμε. Ό,τι με στενεύει και δεν μου κάνει πια. Ευθύνες, απαιτήσεις, πιέσεις, εξηγήσεις, και σαχλαμάρες. προχωράω. Και όσο συνειδητοποιώ την αξία μου, μικραίνω μπρος στα σημαντικά και απαξιώ πάνω από τα λίγα. Στον λίγο χρόνο που μας αναλογεί, ό,τι επιλέξει να προλάβει ο καθένας. Δεν θυμώνω καν για ν’αρχίσω τα αγαμίδια - έχει και ζέστη… απλά πλήττω …

*ακούγεται το "εyes without a face" του billy idol που το θυμήθηκα. (ΟΤΑΝ αποφασίσει να δουλέψει το gcast ... πάλι τσαλιμάκια μας κάνει ...)


Friday, July 10, 2009

Επιτέλους μακροβούτι ...


Καλό καίρι…

Το τέλος μιας χρονιάς όπως επιμένω να τις μετράω.

Δεν ζωγραφίζω,

ακούω ελάχιστα μουσική,

κανένα μου βιβλίο δεν προχωράω.

μόνο γράφω λίγο… άτακτες σκέψεις.

…δεν έχω ουσιαστικά τίποτα να κάνω.

κυρίως αναπολώ. Και προσμένω.

Διακοπές το λένε. Και μούχει πέσει ξαφνικό κάπως.

Αλλά απαραίτητο.

Μούχω χαρίσει το τίποτα για να αδειάσω τα περασμένα.

Χώρος για την φρεσκοθαλασσιά.

Απέραντη…



Σήμερα ξεκινάει το φεστιβάλ μηδέν στην καλαμάτα.

Και είναι η πρώτη μου συμμετοχή σε έκθεση με εικαστικό έργο.

Ευχαριστώ maira del mar που με παρότρυνες !

Παίρνω την μεγάλη μου grouppie και πάω καλαμάτα λοιπόν.

Φτου σκόρδα !


*ακούγεται το summertime από την Janis joplin

Tuesday, June 30, 2009

...or are we losing our minds ?



"Σύμφωνα με τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου οι επικοινωνίες μέσω του διαδικτύου δεν καλύπττονται από το απόρρητο όπως ορίζεται στο άρθρο 19 του Συντάγματος. Αυτό σημαίνει ότι οι κάθε λογής αρχές έχουν ελeύθερη πρόσβαση στο περιεχόμενο των e- mail, τα chat, τις συνομιλίες μέσω Skype, τις συναλλαγές κλπ, ακόμη και στους σκληρούς δίσκους των υπολογιστών."
Από το http://www.tvxs.gr/v15316


Πάμε καλά ? or are we losing our minds ?????
όσο δεν γουστάρω το παράλογο της ελληνικής και παγκόσμιας πραγματικότητας
τόσο δεν μου χωράει η λογική στα συναισθήματα και τα όμορφα ...
ΕΠΙΛΕΓΩ λοιπόν να στρέφω τις αισθήσεις εκεί που χαμογελάω.
γιατί απο τα ζόρικα δεν γλυτώνουμε...
ας κολυμπάμε τουλάχιστον με στυλ!
στις απλωτές, τα χέρια σε μούντζα παρακαλώ .
προς κάθε παραλήπτη που του αξίζει.
αγαμίδια πια!
βαρέθηκα να μας αναιρούν το μυαλό και την ελευθερία.
και απαγορέψτε το γαμημένο κερδοφόρο τσιγάρο αντί να μου απαγορεύετε να το καπνίζω (αφού το αγοράσω νόμιμα!).
τα λεφτά μου είναι υγιή ενώ το τσιγάρο όχι?
αγαμίδια!
1...2..3..4... ανάσες... 5..6... στρίβω τσιγάρο και στρέφω το βλέμμα...
the sun comes up... i'm thinking of you...

*ακούγεται το "losing my mind" με την liza minelli & petshop boys

Thursday, June 25, 2009

Summer rain ...


Βρέχει. Πολύ …

Έξω .

Πανέμορφα είναι. Ποτίζουμε ανάγκες…

Με μπογιές του κιλού μεταμορφώνω τα παλιά.

και πετάω. Ξεσκαρτάρω. Αλλάζω.

Έξω.

Μέσα

δεν αλλάζω ποτέ. Ευτυχώς.

Από το πρωί σιγομουρμουράω αυτό το τραγούδι…




Τίτλος: Να μ’αγαπάς
Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Πρώτη εκτέλεση: Τρίφωνο

Να μ’ αγαπάς, να σταθούμε εδώ σε μια γωνιά
Να κοιταχτούμε λες κι ειν’ γιορτή, πρωτοχρονιά
Να με κρατάς αγκαλιά σφιχτά γιατί μου πήρε πολλά το εφτά
εκτός κι αν είπα εγώ το έλα σ’ όλα αυτά

Μακάρι να ‘ναι η καρδιά μου ρόδι τυχερό
να στο χαρίσω να στάζει αγάπη ένα σωρό
Στα μαξιλάρια και στο χαλί να ξεχαστώ να μου λες πολύ
Κι ας κάνει ο φόβος κι άλλη τρύπα στο νερό

Να περπατάμε χέρι-χέρι ως το πρωί
Του τραμ οι ράγες κάτι ξέρουν δεν μπορεί
Τα χρόνια φεύγουν, γοργά περνούν και μ’ αναμνήσεις μετά γυρνούν
Μικρά τα ονόματα που όλα τα χωρούν

Να μ’ αγαπάς με τα λάθη μου όλα στη σειρά
Στο σινεμά στο κορμί μου κόλλα τρυφερά
Δεν ειν’ ο κόσμος ιδανικός, για το ταξίδι είναι δανεικός
Για να ‘χει όνειρα να κάνει ο ενικός

Να μου μιλάς μεσημέρι, βράδυ και πρωί
Στα ξαφνικά, στο μικρό μπλακ άουτ της Δ.Ε.Η.
Και μέχρι να ‘ρθει ξανά το φως, αυτός ο λόγος ο πιο κρυφός
θα δει ν’ ανοίγουμε μια πόρτα στη ζωή

Να μ’ αγαπάς εαυτέ μου σ’ έψαχνα παντού
Κι ενώ ενοχές κι αντοχές μου ‘δίναν ραντεβού
απ’ τα ακριβά μου στα πιο φθηνά κι απ’ τη φωλιά μου στο πουθενά
συναντηθήκαμε στη μέση του καιρού

Να μ’ αγαπάς, να σταθούμε εδώ σε μια γωνιά
Να κοιταχτούμε λες κι ειν’ γιορτή, πρωτοχρονιά
Να μου μιλάς σιγανά στ’ αυτί γιατί ακούνε την νύχτα αυτή
παλιά μου όνειρα που χρόνια είχαν κρυφτεί...

Saturday, June 20, 2009

Πώς μ'αρέσει αυτός ο ήλιος ...


Λοιπόν, αυτή η φωτογραφία είναι πάλι από ψηλά. Είναι άσπρα σύννεφα. Πειράζει που εγώ τα βλέπω σαν κύματα θάλασσας …? Είπαμε: επιμένω !


Εχτές το βράδυ πήγα στον λυκαβηττό στην συναυλία του κώστα μακεδόνα με διάφορους φίλους (σταρόβας, μαχαιρίτσας, ασλανίδου, κανά, μιλιώκας, ζήκας, κούτρας...) Γιορτάζει που είναι ΕΔΩ μετά το σοβαρό του δυστύχημα και τα έσοδα πάνε σε κέντρο αποκατάστασης στην επαρχία (δεν θυμάμαι τώρα πού είπε). Ωραία συναυλία. Δύο τραγούδια δεν ήξερα που μου άρεσαν και τα βρήκα στο youtube








τώρα που πήγα και λυκαβηττό μπορώ με σιγουριά να πω ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ !


*ακούγεται το «κόκκινα γυαλιά» του σταμάτη κραουνάκη με τους εμιγκρέ. Ένα τραγούδι που όσο κι αν το ακούσω, εκεί που λέει «πήρα κόκκινα φτερά… και περνάω μια χαρά… ΓΕΛΑΩ…», χάνω την φωνή μου…

Thursday, May 28, 2009

Pick your chance ...



Στις ειδήσεις (!) ακούω για ‘business plan’.

Πότε έγινε δυσνόητος ο όρος επιχειρηματικό πλάνο?

Ακούω το μοίρασμα ελπίδας του Ομπάμα και του Παπανδρέου

Για θέσεις εργασίας και ευημερία και αναρωτιέμαι:

Ποιος μπορεί σήμερα να πιαστεί από τις φρούδες ‘υποσχέσεις’?

Να πει «ναι, θα ψηφίσω αυτόν γιατί θα αλλάξει κάτι, τον πιστεύω».

Η πραγματικότητα του παραλόγου.

Ακούω γυναίκες (!) να χαρακτηρίζουν την ‘ημέρα της γυναίκας’

Συμβολισμό των επιτεύξεων τους στον εργασιακό χώρο

Και αναρωτιέμαι: είναι ντροπή να δοξάσουμε απλά την Γυναίκα?

Όπως Αγαπήθηκε?

Όπως γράφτηκε… ζωγραφίστηκε…?

Όπως μέθυσε Ζωή σαν τελευταία ανάσα?

Όχι συγκρινόμενη με άνδρες αλλά μόνη της:

Να γιορτάσουμε κυριολεκτικά ‘το ωραίο φύλο’?

Κοιτάζω γύρω μου και βλέπω παράδοση.

Γυναίκες και άνδρες

υπεύθυνοι της απόγνωσης τους

Ασφαλείς στις ξεπερασμένες αποφάσεις τους…

Στωικά εγκλωβισμένοι.

Παντού είναι. Και φοβάμαι.

Φοβάμαι όλον αυτόν τον φόβο

Και με ωθεί σε πιο ακραία μονοπάτια

Μόνο για να μην ανήκω σε αυτούς.

Μία ΕΥΚΑΙΡΙΑ ζούμε…

*ακούγεται το "kaya" του bob marley