Friday, October 24, 2008

Blogoπαίχνιδο - Τι με εκφράζει... (σήμερα,ε?)



Blogoπαίχνιδο - ένα ποίημα, ένα ρητό κι ένας πίνακας που με εκφράζουν. Με κάλεσε η ντίντι στο παιχνίδι της roadartist και πολύ με δυσκολεύει βέβαια. Ένα? Μα ΕΝΑ?! Ξεχάσατε ότι είμαι ζυγός? Τσκ! Λοιπόν, θα παίξω με ό,τι με εκφράζει ΣΗΜΕΡΑ. Το πρώτο ποίημα που μούρχεται στο μυαλό, το πρώτο ρητό και λοιπά. Γιατί ΕΓΩ… να επιλέξω ΕΝΑ… στις γενικές γραμμές μου…? ΤΙ ΛΕΣ ΤΩΡΑ!

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ...

Ξυπνησα με μια διάθεση ανάλαφρη. Έπιασα κάποιες σημειώσεις, θυμήθηκα, και βρήκα ένα ποίημα που με πλημμυρίζει εικόνες και μουσική, φαντασία, όνειρο και πόθο. Αυτό λοιπόν με εκφράζει σήμερα:


-Όλο το μέσα μέρος σκονισμένο -


όλο το μέσα μέρος σκονισμένο

και σκοτεινό, σαν από κάποιο πένθος,

κλειστό και κλειδωμένο – χρόνια σκόνη

στα έπιπλα, στα ρούχα, στα βιβλία,

παντού΄ κι όπως ανοίγεις τα παράθυρα

και μπαίνει ο ήλιος σε κλεισμένο σπίτι

χρόνια μετά – καινούργιο φως και αέρας,

κι η σκόνη, κόκκοι ολόχρυσοι, χορεύει

μετέωρη στο φως σαν να γιορτάζει΄

κι όπως μικρό κορίτσι που επιστρέφει

χρόνια μετά, σαν από κάποιο πένθος,

στο σπίτι το κατάκλειστο, κι ανάμεσα

στα έπιπλα δειλά, σχεδόν χορεύοντας,

σαν αεράκι αδέξιο αναδεύει

με το λευκό της φόρεμα τη σκόνη,

κι όπως περνάει ανάμεσα στα έπιπλα,

γέρνοντας λίγο από δω λίγο από κει,

γυρίζοντας μισόλογα και εικόνες

στην μνήμη της, με αφηρημένα δάκτυλα

πάνω στις σκονισμένες επιφάνειες

γράφει το σχήμα μιας χορογραφίας

χρόνια λησμονημένης΄

Έτσι μπήκε

Το φως στο μέσα μέρος το κατάκλειστο

Και σκοτεινό σαν από κάποιο πένθος,

Χρόνια μετά, κι ένα κορίτσι έγραψε,

Με αφηρημένα δάκτυλα στην σκόνη,

Το σχήμα μιας κρυφής χορογραφίας

Κι έπειτα φύσηξε απαλά τη σκόνη

Σαν το κερί και σβήστηκε το σχήμα.

Διονύσης Καψάλης

(από τον Κρότο του Χρόνου)



ΤΟ ΡΗΤΟ...

είναι πολλά που μου κάνουν πολύ δασκαλίστικα και με χαλάνε. Δεν γουστάρω να με κατευθύνουν. Κλωτσάω. Αλλά κάποια βάζουν σε λέξεις τις σκέψεις μου. σήμερα, χτες και ελπίζω αύριο δίνω την μάχη μου να είμαι αυτό που νοιώθω. Όχι βάσει νόρμας αλλά Αυτό που θέλω σήμερα είναι ζωή. Γάργαρη, μεθυστική και ανάλαφρη. Ιναφ με τα βαριά.


"You don't stop laughing because you grow old. You grow old because you stop laughing". (Δεν σταματάς να γελάς επειδή γερνάς. Γερνάς γιατί σταματάς να γελάς.) -

Michael Pritchard

Και το καπάκι που του πάει γάντι:

"Άμα δεν γελάς με τον εαυτό σου, χάνεις πολλές ευκαιρίες για γέλιο." (άγνωστος) …αλλά σε πόσους ταιριάζει….



ΚΙ Ο ΠΙΝΑΚΑΣ...

Τώρα το ακόμα πιο δύσκολο… ένας πίνακας… μα ΕΝΑΣ?! Τεσπα, επαναλαμβάνομαι. Γκρρρ. αδύνατον. Εντελώς ΑΥΤΗ την στιγμή, αυτές οι εικόνες (κι ένα γλυπτό) μου ήρθαν στο μυαλό. Δουλειά των georgia okeefe, frida kahlo, rodin, modigliagni .


ΥΓ.Δική μου δουλειά δεν θα μπορούσα να βάλω στην ίδια ανάρτηση με τους μεγάλους. Ντίντι μου, σόρι. Κάποια στιγμή ιδιωτικά,ναι? :)


*ακούγεται η «πόλη» από την καινούργια δουλειά του Δημήτρη Μαραμή «Σκηνές από βουβή ταινία» (βλέπε ανάρτηση στο άλλο μου)

24 comments:

Dee Dee said...

Το ποιημα μου αρεσε ΠΑΑΑΡΑ πολυ!!!

Το πρωτο ρητο εχει κλαπει και αποθηκευτει και σ' ευχαριστω πολυ γιατι το χαμογελο και το γελιο τα θεωρω Φαρμακα!

Μαγια μου σ' ευχαριστω παρα πολυ που επαιξες. Θα ηθελα πολυ να δω καποιο εργο σου, πριβε ή δημοσια. Μονο αν δε σε φερνω σε δυσκολη θεση ομως, αλλιως, με ξερεις, δεν παρεξηγουμε που να χτυπιεσαι :)


Σε φιλω σταυρωτα, ματς-μουτς

Dee Dee said...

Η frida kahlo εχει κατι το πολυ γοητευτικο και κρινω παντα πολυ υποκειμενικα τη δουλεια της, γι' αυτο δεν σχολιασα τον πινακα :)

xxx

maya said...

ντίντι μου
μήπως δεν είναι τελείως τυχαίο
ότι θυμήθηκα ΑΥΤΟ το ποίημα?
κάτι... το αέρινο... ο σαν χορός...

δεν με εκπλήσσει που σου άρεσε!!!!

για την kahlo... τάχουμε πει παλαιότερα.
και για την o'keefe.

και το γέλιο ,όλο δικό σου λακάκια μου!
κανένα πρόβλημα!!!

πριβέ! πριβέ!

εκτός απ'όταν φτάσω να κάνω έκθεση.
τότε... καραδημόσια πια!
:)

καλό απόγευμα
ευχαριστώ για την πρόσκληση
χχχχχχχχχχχχ

Dee Dee said...

Με το που διαβασα "φορεμα" στο ποιημα ζωγραφισε καθε λεξη μετα στο μυαλο μου μια υπεροχη χορογραφια :):):)

Τα τραγουδακια δεν τα ακουσα, εχω δουλιτσα τωρα. Θα ακουσω και αυτο και στο αλλο μπλογκ αργοτερα.

Φιλακιααα

faraona said...

Eγω παλι κολλησα με
1)τα τραγουδια.
2) με τα δυο πρωτα γυμνα.
3)ΜΕ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ που παει γαντι με τα δυο πρωτα
(εγω τα ταιριαζω ...πειραζει?)
Και κυριως
4)Με τη διάθεση της Μαγια που σπινταρει σαν χορευτρια παγοδρομος,πανω σε χρωματιστο παγο.

Σμουακ!

Roadartist said...

Ο modigliani μου αρεσει πολυ.. Αλλά με τη Φρίντα έχω ένα κόλλημα!! Με συναρπάζουν τα έργα της σε συνδιασμό με τη πολυτάραχη ζωή της..
ΕΝΑ ναι ΕΝΑ!!!! χαχαχα ;) Μάγια μου σου απάντησα και στο blog οτι το παιχνίδι δεν ήταν δικής μου έμπνευσης, αλλά της batgirl, απλά συμμετείχα.. ;) Οπότε τα παράπονα σε εκείνη! :)

ΥΓ πάρα πολύ όμορφο αυτό το τραγούδι ..

Αλεξάνδρα said...

...και αυτό το τραγούδι μου άρεσε πολύ!

Παιχνιδιάρα maya μου αρέσει που δεν ξέρεις τι να πρωτοδιαλέξεις και τελικά επιλέγεις με βάση το σήμερα.

Φιλιά

maya said...

@ντίντι μου
αυτό ακριβώς εννοούσα.
το ήξερα ότι θα το ζήσεις!!!!

μου αρέσει η λυρικότητα της μεταφοράς...

καλημέρα
χχχχχχχχχχχχχχχχ

maya said...

@φαραώνα μου
τι όμορφη εικόνα?
πόσο αντίξοη και δυνατή...

έχω κόλλημα με το γυμνό.
όλα γυμνά τα θέλω.
να βλέπω ξάστερα.
να μετράω απλά.
να νοιώθω δέρμα.

κατάλαβες.

καλώς έκανες κονέ τους πίνακες.
απο το ίδιο μυαλό έγινε η ανάρτηση.
όσο αούα και να έδεσε,
κάτι τα δένει μαζί! :)

καρασμουάκ!
χχχχχχχχχχχχχχχχ

maya said...

@roadartist μου
τι εννοΑεις?!!!!! ότι έκανα ζαβολιά?
ΕΝΑ δεν έβαλα?
αχαχαχα

όχι, όχι παράπονο.
μου αρέσει λίγο να ζορίζομαι και
...μετά να κάνω του κεφαλιού μου!

ναι και γω τραβάω κολλήματα.
με την frida τόχω.
και τον riviera λατρεύω... την δουλειά του. όλα.
έχω διαβάσει και γω όλη της την ζωή.

γι'αυτο και βρήκα εντελώς σαχλό κι επιφανειακό το έργο με την hαyek.
ήταν πολύ περισσότερα η φρίντα!

τεσπα. για τα απλά μυαλά, την αμερικανοποίησαν.
να γίνει κατανοητή με κουκιά και ρεβύθια.
οκ.

καλημέρα μας!
:))))))))

maya said...

@αλεξάνδρα μου
κάπως πρέπει να το φέρω στα μέτρα μου!
ξέρεις πόσα ποιήματα με εκφράζουν?!
είδες δημουλά?
ποιό δικό της να διάλεγα?!!!!!!!!
pessoa? χικμέτ? νερούντα? καβάφη? ΤΣΒΕΤΑΓΙΕΒΑ? ρίτσο? ντίκινσον?
να συνεχίσω?
ελύτη? SHAKESPEARE? μπουκόφσκι? ρίλκε? πόε? αγγελάκη-ρουκ? γώγου?...
τι να λέμε τώρα?!!!!!!!!!

ούτε ΕΝΑΝ ποιητή, όχι ένα ποίημα!
το ίδιο ισχύει και για τους ζωγράφους!
αδύνατον!

άκου ξανά το τραγούδι...
με συγκλονίζει ότι σε κάποια στιγμή οι νότες ακούγονται σαν την βροχή που πέφτει...

χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

adaeus said...

Εχω ένα πατέρα, 91 και χρονών...
με το χαμόγελο ξεπέρασε φτώχειες, πείνες, κατοχή, το χαμό της γυναίκας του που τη λάτρευε...
Γελάει γερνώντας και γερνάει γελώντας...
Είμαι σίγουρος ότι και στο χάρο ανέκδοτα θα πει :)))
Κέφι για ζωή και χαμόγελο ο πατέρας, αυτό είναι το μυστικό!!!
Οι πίνακες σου (ζαβολιάρα) μ'άρεσαν... (μ'αρέσουν τα μάτια όπως τα βλέπει η Καλο)...
Το ποίημα με σκόνισε λίγο... αλλά εσύ ξέρεις καλύτερα :)
Καληνύχτα Μάγια μου!!!!

maya said...

@adaeus μου
το βρίσκω υπέροχο αυ΄το του πατέρα σου:
Γελάει γερνώντας και γερνάει γελώντας...

να γιατί δεν γουστάρω τα ποφθεγματα
και τα ρητά.
η ζωή στα δείχνει όλα πιο όμορφα και μεστά!

να τον χαίρεσαι πάντα!!!!


μπαααα...
σιγά μην ξέρω καλύτερα!
είπα: Ο,ΤΙ ένοιωθα την δεδομένη μέρα.
και βέβαια ζαβολιάρα.
δεν είναι πιο καλή η αταξία...?
:)

σε φιλώ
καλημέρα πολύ
χχχχχχχχχχχχχχχ

υγ.μα πολύ μου αρέσει ο πατέρας σου!

lakis said...

Ναι, λίγο είναι το "ένα απ' το καθένα". Λίγο, αλλά μιλά. Μέρα καλή

koulpa said...

νά'μαι πάλι στις κούνιες..:):)
δύσκολο θα μου καθόταν το παιχνιδάκι.. από ποιήματα δε ξέρω πολλά.. ούτε από πίνακες.. νεότερος προτιμούσα να ασχολούμε ενεργιτικά.. κι έτσι δεν απέκτησα εμπιρίες.. θα παληνδρομούσα μεταξί σουρή και κίπλινγκ.. και μεταξι πικάσο και του αντιπαθητικού νταλί.. και οι παριμίες είναι χιλιάδες..:):)
για την ώρα χαίρομαι με τα δικά σου.. την κάλο δεν την ήξερα.. είδα όμως κάποια στιγμή ένα βιογραφικό και πολύ τη συμπάθησα.. την ταινία δεν την είδα.. εγώ δε κατάφερα να δω άλλα κι άλλα..:):)
χαχα είχα σχολιάσει κάπου.. γελόντας με το εαυτό μου είναι βολικό.. δε μου λείπει ποτέ θέμα να γελάσω..:):)
καληνυχτούδια:):)

maya said...

@λάκη φουρουκλά μου
συμφωνώ ότι όλα λένε κάτι για μας.
κι αυτό εμένα με δυσκολεύει
γιατί μου αρέσουν πολλά αντίξοα.
δεν το ψάχνω όμως.
απολαμβάνω...

δεν σκέφτεσαι να πάιξεις...?

πολύ καλήμερα κι απο δω
χχχχχχχχχχχχχχχχχ

maya said...

@κούλπα μου
να μην δεις την ταινία.
δεν αγγίζει τίποτα απο τα μαγικά της kahlo.
αμερικάνικη ταινία είναι.

νομίζω σε όλα
ταυτιζόμαστε ή όχι.
το γνώριμο σε εμπειρίες ή όνειρα
μας φέρνει πιο κοντά.
το αισθάνομαι σε όλες τις μορφές τέχνης.

ένα επικό ποίημα , ας πούμε
δεν μπορεί να με φτάσει μέσα γιατί μου είναι παντελώς αδιάφορο.
το ίδιο και μια ζωγραφική ενός βάζου με λουλούδια
-όσο αριστούργημα και να είναι-
γιατί δεν μου λέει κάτι ΕΜΕΝΑ.

ναι οι παροιμίες και τα ρητά, αφθονα.
το διδακτικό με χαλάει.
χαίρομαι μόνο όταν κάποιες σκέψεις μου
ξαφνικά βρίσκω κάποιος νατις έβαλε σε λέξεις.
τότε χαλαρώνω. αποτυπώθηκε!

για το γέλιο τόπες ακόμη καλύτερα!
αυτό ακριβώς εννοώ.
η ζωή τα κάνει πιο σωστά.
εσύ το ζεις κιόλας!
:))))))))

σε χαίρομαι.
και τώρα κατέβα απο την κούνια!!!!
θα ζαλιστείς!
χχχχχχχχχχχχχχχ

koulpa said...

xaxaxa δεν κατέβαινα αυθορμήτως από την κούνια.. ζαλιζόμουν και έπεφτα..:):)
καλημερούδια:):)

Talisker said...

Oλες σου οι επιλογες υπεροχες
και δεν ειναι τυχαιο που ανεβασες Φριντα Καλο
ειναι η δυναμη της ζωης
η ενταση της θελησης
και ο πονος ο ψυχικος και ο σωματικος
τυλιγμενος στα χρωματα

το τραγουδι απλα εξαισιο
ενα μικρο ταξιδι ζωγραφε μου!

ολα θα πανε καλα... said...

Kαλησπέρα,Μάγια

Ο Μοντιλιάνι και οι γυναίκες του μου αρέσουν πολύ.Έχω φτιάξει και διάφορα παζλ με πίνακές του.Έχω και το μαθητευόμενο αγοράκι που κάθεται σε μια καρέκλα και βαριέται,σε κάδρο.
Πολύ ωραία τα ρητά.Πειράζει που δε μου αρέσει καθόλου η Φρίντα;

maya said...

@κούλπα μου
γι'αυτο είμαι εδώ!
σιγά-σιγά!
:))))))))

...ντάξει?
δεν ζαλίζεσαι...?

:))))))

maya said...

@τάλισκερ μουμουμου
ε καλά1
και τάχουμε πει παλιότερα για την κάλο.
όχι, τυχαίο δεν είναι.
την θαυμάζω τόσο πολύ.

κατά τ'άλλα, ήταν ίσως αποσπασματικό
αλλά
με άφησα ελεύθερη με ό,τι ένοιωθα...

ναι όμορφα ταξίδια
και απο αυτά τίποτα και κανείς δεν μπορεί να σε αποτρέψει.

ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΣΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΜΙΑ ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΟΥ ΕΒΑΛΑ?????
ΘΑ ΠΑΘΩ ΚΑΤΙ!
ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΘΑ ΤΟ ΑΝΤΈΞΩ!

...τάλι μου?
να φέρω μια ασπιρίνη? κάτι?

ανησυχώ, να μην το πω?

χχχχχχχχχχχχχχ

maya said...

@όλα θα πάνε καλά
να πειράζει?
έλα τώρα!!!
εδώ δεν με πειράζει εμένα μες το κεφάλι μου
που χωράω αντίξοα πράγματα!

και να με πειράζει που διαφωνούμε?

:))))))))

είναι ερωτικός ο modigliani...
ναι...ναι...

καλημέρα κι απο δω
αισιόδοξο πλάσμα!

χχχχχχχχχχχχ

koulpa said...

xaxa τώρα θυμήθηκα μια φορά που είχα αγκαλιά στην κούνια όλη την περιουσία μου.. μια σακουλίτσα μεταλιά αυτοκινητάκια ματσμποξ.. έκανα ιδιαιτέρως μεγάλη τροχιά ψυλοκρεμαστή.. και έσκασα σε σκληρό έδαφος.. πάνω στη σακούλα.. εγώ δεν έσπασα κάτι (είδες το γάλα;) αλλά τα αυτοκινητάκια γίναν αγνώριστα..:):)
..ζαλίζομαι πέφτω σηκώνομαι συνεχίζω..:):)
καλημερούδια καλή κουτσοεβδομάδα:):)