Blogoπαίχνιδο - τα τραγούδια που με ‘σκίζουν’

UPDATE:

Είναι κάποιες φορές που κάτι μικρό έρχεται στον δρόμο σου και κάνει τα μεγάλα να φαντάζουν αδύναμα.

Είναι φορές που άθελα του κάποιος σε αγγίζει εκεί που πρέπει.

Είναι στιγμές που έχω τόσο πολλά και το καταλαβαίνω. γιατί μπορώ να δω πέρα από το έτοιμο.

Είναι νύχτες που ένας πόνος διογκώνεται και σε πιάνει ταχυπαλμία με την ιδέα της αρρώστιας.

Είναι τόσο συνδεδεμένα όλα… πάντα με την ζυγαριά παραμάσχαλα πρέπει να πορευόμαστε.

Αυτή είναι μια τέτοια… γλυκιά, πικρή και ξεκάθαρη σφαλιάρα.

Παίζω τελικά ΚΑΙ με τους κανόνες (αν ακούς, βλέπεις?) τελευταία στιγμή.

Το φιλμ αυτό κέρδισε στις κάννες το ‘μικρού μήκους’. Άξια. Δείτε το.

*Αφιερωμένη η στιγμή στον λάκη θλιμμένο. Δεν ξέρεις τι ανάγκη είχα να συγκινηθώ.

KAI πίσω στο πρωτότυπο μπάχαλο ποστ...

Αντιγράφω από την ΑΜ φωνακλία

Το παιχνιδι ειναι
να ανεβασουμε ενα τραγουδι που μας ριχνει.

Νεες μελετες στην Αποσυμπιεση οδηγουν στο συμπερασμα πως
πρεπει μαλλον να ανεβασουμε και ενα που να μας φτιαχνει
αλλα θα
εντρυφησω εν ευθετω χρονω και θα σας ειπω τα καθεκαστα

Λοιπόν.

Η δική μου μελέτη, μου δείχνει ότι νοιώθω καλύτερα όταν ‘σκίζεται’ η τάλισκερ. Μου αρέσει να φωνάζει, τρελλαίνομαι όταν αφήνει τις αράχνες της ελεύθερες με κακό σκοπό, φτιάχνομαι όταν πονάνε τα αυτιά της με την μουσική μου, περνάω καλά όταν κάνει σκηνές, γουστάρω ρε παιδί μου, πώς το λένε.

Άρα. Το παιχνίδι έχει ως εξής. Μαζέυω ό,τι θα σε κάνει έξαλλη το οποίο ισούται με την δική μου καλοπέραση. Και στο αφιερώνω Ταλισκερ με πολλή αγάπη (εννοείται!)

και καλώ με την σειρά μου, να παίξουν όπως γουστάρουν (μπάχαλο οι κανόνες κανονικά!!! αχαχαχα) τους αλεξάνδρα, αν ακούς και ντίντι που κόβει και το κάπνισμα και λέω να αντέξω το ντελίριο των λάτιν που θα βάλει!

*όλα τα τραγούδια στο playlist είναι αγαπημένα μου πάντως. και σκεφτείτε ότι δεν έβαλα καθόλου ελληνικά!!!!! θα το αφήσω για άλλη φορά.

**κλείστε το gcast που παίζει putumayo - native american odyssey για να δείτε το γκρουπ απο το youtube...