Maya on air..

Ε ναι λοιπόν, εχτές το βράδυ η γλυκύτατη Νανά Τσούμα διάβασε ένα κείμενο μου στην εκπομπή της, το κιόσκι (ΝΕΤ 105,8). Ένα αγαπημένο μου κείμενο... και στον τεκέ είχα φίλους που έμειναν μαζί μου να την ακούσουν, να μου γράψουν, να το ζήσουμε μαζί. Έχω συγκινηθεί απο τον ήχο των λέξεων και σκέψεων μου, τον σεβασμό και το αίσθημα με τα οποία με τίμησε η νανά στην ανάγνωση, με τους bloggers που είναι φίλοι μου και ήταν εκεί.
ευχαριστώ. ήταν το κάτι άλλο.




Αρωμα καφέ...

Κάθομαι σ’ένα καφέ, στολισμένο και πάλι. Περνούν τα χρόνια και μ’αγγίζουν όλο και λιγότερο. Ζητάω έναν διπλό καφέ. Παρέα στην καρδιά μου. για τους άλλους - για σένα. Πιέζω την καφετιέρα. Θυμάμαι πόσο στύβομαι για να φτάσω σήμερα σε σένα εύμορφη… δίπλα η απόδειξη πιασμένη σε μια μινιατούρα αηβασίλη. Συρρίκνωση του πνεύματος των χριστουγέννων… μου χαμογελάει άτοπα. Και γω χαμογελάω. Σε άλλον τόπο. Κάπου που δεν δολοφονούνται παιδιά. Χρειάζομαι ζάχαρη. Υπόταση μοναξιάς. Γεμίζω το κουτάλι. Υπερβολή. Μόνο έτσι. Το κουτάλι εισχωρεί την γλύκα στον καφέ όσο αφοπλιστικά μπήκες εσύ. δυναμώνουμε για να μπορούμε τις αδυναμίες μας. Από πότε μ’ακούς? Σκληραίνουμε ελπίζοντας κάποιος να μπορεί να μας μαλακώσει. Ήταν τόσο παλιά? Ο δουλεμένος χρόνος μετατρέπει την ανατροπή σε λογική εξέλιξη. Εξωτερικά σχεδόν εντάσσομαι στους άτονους ρυθμούς τους. Μέσα, βρυχάται ένα απέραντο ναι, τρικυμία νωπών χρωμάτων… είχες σκεφτεί πόσο ταιριάζουν? Αιρετικό πρελούδιο… τρία ηχεία απλώνουν μελωδίες ανάμεσα στις κουβέντες. Καμιά φορά θέλω να κρυφτώ από τις απαιτήσεις των λέξεων… Απλώνεσαι καβουρδισμένος καθώς σε πίνω. καυτός χαϊδεύεις τον λαιμό μου. φωνητικές χορδές, ερωτική ανάσα που φυλάς με το θάρρος σου. Καπνίζω ακόμη. Βραχνή μαγεύομαι σε πολύχρωμες κάπνες. Κάτι να κάνω τα χέρια μου. το στόμα μου. το θέλω μου. Το άρωμα διαχέεται με επείγουσες νότες. Σημειώνω λέξεις και τα γράμματα σχηματίζουν ένα μονοπάτι μουσικό. Στο όνειρο ολοταχώς. ταξιδεύω…

*ακούγεται maya on air στην εκπομπή της Νανάς Τσούμα. ευχαριστώ Αλεξάνδρα και Νίκο! απίστευτοι είστε!!!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΔΗΜΟΣΘΕΝΗ!

Είσαι ο φίλος μου…

σαν από χρόνια… δύσκολα χρόνια, ξέρω.

Υπέροχο αρσενικό στους αέρηδες της ζωής

ατόφιο παιδί που θέλω να προστατεύσω.

Συγχρονισμένοι στην κάβλα για ζωή.

Σου τελειώνω τις προτάσεις

Μου τελειώνεις τις σκέψεις.

κι όλα αρχίζουν εδώ.

Εσύ… Ζωντανός όσο λίγοι

Τσαμπουκάς εκεί που άλλοι κρύβονται

Πολεμιστής γιατί αψηφάς την νόρμα

Λαβωμένος εκεί που δεν άξιζες

Νικητής γιατί τολμάς.

Σ’έχω μαζέψει όταν βούλιαζες στα μαύρα σου

Κι αγάπησα τις αδυναμίες σου.

Σ΄έχω καμαρώσει να ζεις έρωτες

Και θάρρεψα ότι υπάρχουν ακόμη άνδρες.

Έχω χαθεί στις λέξεις σου ξανά και ξανά.

Πονάμε, χαιρόμαστε, γελάμε, στηρίζουμε.

Θέλω. Νάσαι. κ α λ ά.

Και είμαι εντελώς περήφανη που είσαι φίλος μου.

Χρόνια πολλά δημοσθένη μου!

Πολύχρωμος!

*διάλεξα ένα αγαπημένο σου τραγούδι: «είσαι η νύχτα με αινίγματα» της χάρις αλεξίου… και είναι και η ευχή μου για τα γενέθλια σου, ένας τέτοιος έρωτας...τουλάχιστον! **διάλεξα έναν αγαπημένο σου ζωγράφο, τον hundertwasser

Ο Δημήτρης Μαραμής αυτοσχεδιάζει...

UPDATE:

Ας ζήσουμε μαζί ένα Σκοτεινό έρωτα, ας παίξουμε σε μια από τις Σκηνές απο βουβή ταινία και ας νιώσουμε την μοναδική απόλαυση να μοιραστούμε τα συναισθήματά μας Σαν δέσμη απο τριαντάφυλλα.


ΑΚΟΜΑ ΔΥΟ ΚΥΡΙΑΚΕΣ
21 & 28 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ΩΡΑ: 22:00
ΣΤΟ CABARET VOLTAIRE
Μαραθώνος 30 & Μ. Αλεξάνδρου,
Μεταξουργείο,
τηλ.: 210 5227046



--------------------------------------------------------------------------

ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΡΑΜΗΣ

παρουσιάζει την

ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

Σκηνές Από Βουβή Ταινία

ΚΥΡΙΑΚΗ 14 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ΩΡΑ: 22:00

CABARET VOLTAIRE

Μαραθώνος 30 & Μ. Αλεξάνδρου,

Μεταξουργείο,

τηλ.: 210 5227046

Τραγουδούν οι

Κωνσταντίνος Κληρονόμος

Βικτωρία Ταγκούλη

Ο Δημήτρης Μαραμής παρουσιάζει στο Cabaret Voltaire, τις καλύτερες μουσικές στιγμές από την τελευταία του δισκογραφική δουλειά Σκηνές από Βουβή Ταινία, αλλά και από τις προηγούμενες: Σκοτεινός Έρωτας και Κυριακές μες στο Χειμώνα. Επίσης μέρη από τον κύκλο Σαν Δέσμη από Τριαντάφυλλα που παρουσίασε στα 43^α ΔΗΜΗΤΡΙΑ φέτος. Στο μουσικό αυτό ταξίδι, βασικοί συντελεστές είναι οι δύο νέοι τραγουδιστές Βικτωρία Ταγκούλη και Κωνσταντίνος Κληρονόμος. Ο συνθέτης θα διανθίζει την μουσική παράσταση με αυτοσχεδιασμούς στο πιάνο, εμπνευσμένους από συνθέσεις του για το θέατρο.

*ακούγεται "ο έρωτας πικρός" του δημήτρη μαραμή με τους βικτώρια ταγκούλη και κώστα κληρονόμο

Ο Δ

Απλά και υπέροχα...

Έχω μια ολόδικη μου νεράιδα.

Όλη μέρα τρέχει για το απάγγιο όλων

Με χορηγό το χαμόγελο.

Το πιο όμορφο χαμόγελο με τσαμπουκά.

Η γνωστή ήρεμη δύναμη.

Ατρόμητη, αγέρωχη, ευαίσθητη, ντόμπρα.

Αυτή η μοναδική νεράιδα λοιπόν…

-που την λέω και σπούτνικ –(γιατί ΟΛΑ τα προλαβαίνει)

Μ’έχει αγκαλιάσει χωρίς όρους.

-Ακόμη κι αυτό το ξέρει για μένα...-

Με δέχεται και με στηρίζει σαν από χρόνια ‘δοκιμής’.

Ξέρει τι με συγκινεί, πονάει ό,τι με θλίβει,

Βλέπει μέσ’από τις λέξεις μου την ψυχή μου.

Κάποιες κουβέντες της με οδηγούν.

Και όταν κάτι ευχηθώ…Κάνει τα μαγικά της.

Απλά και υπέροχα.

γιατί είναι νεράιδα!

Σήμερα λοιπόν μου βρήκε αυτό το τραγούδι που έψαχνα.

Μέσα σ’όλα τα δικά της, αυτό για μένα!

Μακάρι νάμαι αντάξια τέτοιας αγάπης.

Γι’άλλη μια φορά κλαίω από ευτυχία.

Πόσο με συγκίνησες φιλενάδα. Πάλι.

αλεξάνδρα μου,Σ’ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

*ακούγεται το «χρόνια σαν τριαντάφυλλα» του σταμάτη κραουνάκη με την μοναδική φωνή της δάφνης μπερέλου σε στίχους μάνου ελευθερίου.

**μακάρι να τόβρισκα και μόνο με την φωνή της δ.μπερέλου. είναι συγκλονιστική.

***ευχαριστώ είπα?!!!!!!!!!!! Ευχαριστώ! Σαν παιδί κάνω από την χαρά μου!

Χρόνια πολλά Εστρέλλα μου!

και μόνο το πόση ώρα πασχίζω να διαλέξω μια εικόνα
για να σου χαρίσω...
ποιήματα...
σκέψεις...
αν σου έδειχνα τι μάζεψα...
Με εμπνέεις !

Τελικά επέλεξα ένα όνειρο
-ευχή με αγάπη-
και το είπα
stella in the sky with diamonds...

Και αυτή τελικά είναι η ευχή μου:
Να λάμπεις πάντα!

Χ Ρ Ο Ν Ι Α Π Ο Λ Λ Α Α Σ Τ Ε Ρ Ω Μ' !!!!!!

*και ακούμε το rien de rien της edith piaff γιατί έναν τσαμπουκά τον έχετε κι οι δύο!

Χρόνια πολλά Ντίντι

Γιορτή σήμερα!




Ευχές σου στέλνω για ΤΗΝ υπέροχη μέρα...




με την ορμή που σκάνε τα μπουμπούκια...





την γλύκα σπιτικών γλυκών ...




και την μελωδία ενός ξυπόλητου χορού!

Χ Ρ Ο Ν Ι Α Π Ο Λ Λ Α !

~~~
*ακούγεται το "historia de un amor" με την guadalupe pineda

Blogοπαίχνιδο - dissecting the self...

Οκ. Μεγάλος ντόρος για την σκιά. Του ήλιου, του γιούνγκ, του καλού/κακού, του εαυτού μας. Παθαίνω overload άμα κάτι παρα-αναλύεται. Θέλω να το πιάσω να γίνει πάλι ένα. Αλλά έχω πρόσκληση από τον κρύο (ευχαριστώ)αι την αλεξάνδρα, οπότε θα ‘παίξω’… αν και, η προηγούμενη αγανάκτηση μου, γι'αυτά έλεγε... και βέβαια, παλαιότερα εδώ... άσε, μην το ψάξω. το παίζω το παιχνίδι πολύ.

Πάει καιρός που έχω συμφιλιωθεί μ’αυτό που είμαι. Με τις αρνητικές έως και κακές μου σκέψεις και επιθυμίες, με τα θέλω μου τα υπερβατικά, με την αδυναμία μου να είμαι όσο καλή θα ήθελα και όσο κακή θα χρειαζόταν, με τα τραγικά μου ελαττώματα, την ανάγκη μου για επιβεβαίωση, όλα αυτά που συνθέτουν την φιλοσοφία μου… Αυτά λέμε? Ή την άλλη σκιά την δημιουργική? Αυτή πάλι την έχω βασίλισσα να με ορίζει. Με κάνει ό,τι θέλει γιατί ξέρει καλύτερα. Την ακολουθώ για να βρω το μυστικό. Δεν υπάρχει άλλη οδός. Ή μήπως λέμε την άλλη την εγωκεντρική? Κι αυτήν την δέχομαι απολύτως. Με αγαπάω, ναι και δεν έχω αλαζονεία μέσα μου. απλά μαθηματικά. Ή εννοεί κανείς σε θρησκευτικό επίπεδο…? Η μάχη του καλού/κακού, θεού/διαβόλου, παράδεισου/κόλασης? Σόρι, εκεί μένω παντελώς αμέτοχη. Δεν με αφορά καθόλου.

Τέλος πάντων, μακρηγορώ για να δείξω ότι για μένα, όλο αυτό, ο συνωστισμός σκιών κι εαυτών, μου γίνεται υπερβολικός. Δεν είμαστε πολλοί, ούτε διχασμένοι. Ο καθένας μας είναι ένα άτομο με πολλές πτυχές κι επίπεδα. Δεν είναι τόσο μπερδεμένο το θέμα. Άσε που είναι λίγο σαν να αποποιούμαι μέρος μου αν δεν συμφωνεί με το ‘σωστό’ των άλλων: «δεν ήμουν εγώ! Η σκιά μου φταίει!» έλα τώρα!Έχουμε απ’όλα: Θέλω και δεν θέλω. Πρέπει και δεν σφάξανε. αγάπη και αδιαφορία. Καλοσύνη και απαξίωση. Δημιουργικότητα και κακοτεχνίες. Θετικές σκέψεις μέχρι κατάρες. Και είμαστε απ’όλα. Εγώ, τα δέχομαι. Όλα μου. όσο επίπονο κι αν είναι. Και είναι. Συχνά. Αλλά κι άλλες φορές είναι απλά υπέροχα. Ε, δεν είναι κάβλα?

*ακούγεται το "who am I" του lou reed.

Π Ο Λ Υ Χ Ρ Ω Μ Ο Σ !!!!!!

στιχάκια μου!

και πέρσυ μαζί τα γιορτάσαμε.

Σήμερα όμως ξέρω το χαμόγελο σου

Την ήμερη φωνή σου

Την ευγένεια σου.

Δεν θέλω βαρύγδουπες ευχές

-πιο δύσκολο αν τις φορτώνεις!-

θα σου ευχηθώ μόνο πολλή μουσική.

Εντός και εκτός σου.

Να είναι η ζωή σου μελωδική.

Και να την χορεύεις!

Χ Ρ Ο Ν Ι Α Π Ο Λ Λ Α ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΕ ΜΑΣ!

*διάλεξα (τελικά) το "heroes" του david bowie. and not for just one day! φαντάζεσαι πόοοοοοσα πέρσαν απο το μυαλό μου για να διαλέξω... απαπα... ζυγός παιδί μου! τεσπα. νίκησε ο bowie. σήμερα. χρόνια πολλά στιχάκια μου!

Blogoπαίχνιδο - 13 ερωτήσεις...

Με κάλεσε η φαραώνα και η ηλιαχτίδα και νάμαι κι ας άργησα. απάντησα. απλά πιο πολλές φορές... με το παιχνίδι αυτό, ενισχύουμε την προσπάθεια του ξεμπλογκαρίσματος (ευχαριστώ σάλλυ... ακούω για να μαθαίνω!)

1. Ποιό μυστικό θα ήθελες περισσότερο να ξέρεις;

α. κανένα αν δεν μου το εμπιστευθούν. Έχω μεγάλη απάθεια και αυτοσυγκράτηση.
αν και… υπάρχει και β. πόσες φορές ακούει έθνικ η τάλισκερ και δεν το μολογάει.

2. Πόσους ανθρώπους του αντίθετου φύλου έχεις αγαπήσει πραγματικά;
α. σε ποιο επίπεδο? Έχω αγαπήσει πάρα πολύ.

β. τον Σάκη μόνο! Ακούς αλεξάνδρα?!

3. Αναγκάζεσαι να αλλάξεις το όνομα σου. Τι όνομα θα διάλεγες;

α. Αφροξυλάνθη Αλλαντάλλου. Μου κάνει μελωδικό.

β. μπα. Δεν έχω καλύτερο.

4. Τι θα χάραζες στην ταφόπετρα σου; (ΕΓΩ ρε μαλάκα? εγώ θάμουν τάβλα!...τεσπα.)
α. «αγαμίδια».

β. «Δεν ήταν κι άσχημα τελικά…»

UPDATE: ΕΝΝΟΕΊΤΑΙ πως είμαι για κάψιμο έτσι? μακριά απο παππάδες και τα συναφή!

5. Διάλεξε ένα παραμύθι που πιστεύεις πως σου ταιριάζει απόλυτα.
α. η μπορδοκοκκινοσκουφίτσα της φάβας γιατί γράφτηκε για μένα. Τι άλλο καλύτερο? Α! και

β. το δικό μου που το χτίζω κόκκο-κόκκο.

6. Διάλεξε καινούριους γονείς.

και να αρχίσω απο την αρχή ή πάλι μπαμπόγρια εδώ που είμαι? νάσαι δίκαιη!
α. δεν παίζει αυτό. Θάμουν άλλο φρούτο τότε. Αδυνατώ να το φανταστώ. Αλλά αν έπρεπε…

β. συλβέστερ σταλλόνε και άντζελα δημητρίου. ΤΟ κράμμα!

7. Γράψε τα τελευταία διάσημα λόγια σου.
α. ...37 και 9? Εύκολο!

β. καλημέρα. (δεν είναι κι εύκολο!)

8. Αν ήσουν συγγραφέας, ποιος θα ήταν ο τίτλος του πρώτου σου μυθιστορήματος.

α. «κι άλλο».

β. «Όταν η γιαγιά μου είχε πατίνια…»
γ. «τα άπαντα του τίποτα κάποτε»

δ. «εγχειρίδιο ασκήσεων αποσυμπίεσης»

9. Αν ήσουν αυτοκίνητο, τι μάρκα θα ήσουν;

α. Triumph Spitfire Mrk IV ή

β. τρίροδο. Τα γουστάρω τρελλά. Μα πώς χωράνε δύο εκεί μέσα…?

10. Αν ήσουν άγριο ζώο τι θα ήσουν;
α. μάγια η πυγολαμπίδα ή

β. jaguar

11. Για τι πράγμα μετανιώνεις περισσότερο;
α. για τίποτα ποτέ.

β. άντε, κάποιες φορές για τους καλούς μου τρόπους. Έχω χάσει ξεκατίνιασμα/ξαλάφρωμα ουκ ολίγες φορές! Γαμώ την ελβετία μου γαμώ.

12. Πες κάτι για το οποίο θα ήθελες να σε θυμούνται .

την τέχνη μου και την αγάπη μου. α! και την ανωτερότητα μου. και την καρέτα-καρέτα ομορφιά μου. και την υπέροχη ειρωνία μου. και την προσφορά μου που αλλάζει τον κόσμο. Α! κυρίως και την αβάσταχτη μαλακία που με δέρνει σε τέτοια παιχνίδια.

13. Θα θυσίαζες τη ζωή σου για κάποιον;

Μόνο για τα παιδιά μου. είναι αχαριστία αλλοιώς. όλα τ’άλλα είναι λογοτεχνία. Απαξιώ. Δεν πιστεύω στον θάνατο.

~~~~~

ποιός μπορεί να θέλει να παίξει? λέω να μην καλέσω κανέναν γιατί την προηγούμενη μούρθε στα μούτρα μια ροχάλα να και σιχάθηκα. όποιος γουστάρει, αυτοπροσκαλείται για καλύτερα! :))))

και Χ Ρ Ο Ν Ι Α Π Ο Λ Λ Α Κ Ο Υ Λ Π Α !!!!!!!!!!

*ακούγεται το "I go to sleep" της chrissie hynde γιατί αυτό θέλω να ακούω σήμερα.

**στην φωτό Ο ΠΕΡΙΦΗΜΟΣ ΠΟΥΤΣΟΚΕΦΑΛΟΣ!!!!!!! αχαχαχαχαχαχαχαχα

Π Ο Λ Υ Χ Ρ Ω Μ Η Α Σ Τ Ε Ρ Ω Μ' !!!!

Χρόνια πολλά Εστρέλλα μου!!!

Σαν σήμερα. Και κοίτα μια γυναικάρα!

Και πέρσυ μαζί.

όμως φέτος…

μια πραγματική φιλία

και όλες οι ευχές μου με αγάπη.

Ήταν δύσκολος χρόνος…

Ας μην κάνουμε απολογισμό.

Κερδισμένη βγήκες!

Κοίτα μπροστά με τα φλογερά σου μάτια, στέλλα!

Με ό,τι σε αρμάτωσε χαμόγελο

Και ό,τι σε έσκισε… Να γελάς!

Δώρο μου ένα πολύχρωμο γαιτανάκι χαράς

Να σε μαγεύει

Και κανείς να μην σου κόβει την θέα!

Σου εύχομαι να κλαις από την πολλή χαρά!

…Εγώ γιατί πιστεύω ότι αυτή είναι η χρονιά σου…?

Φτου σου κοπέλλα μου!

Π Ο Λ Υ Χ Ρ Ω Μ Η!!!!

*ακούγεται ένα πολύ αγαπημένο μου τραγούδι! το "whiskey bar" των doors.Αυτό είναι το δώρο μου για τώρα…

(δεν έχω και χρόνο γαμότο όπως τάκανα…@#$%^&#@!) αλλά όλες μου οι σκέψεις μαζί σου θάναι σήμερα!!!! Χιλιόχρονη και λαμπερή νάσαι πάντα!

**ελπίζω του χρόνου να μπορώ να στην φτιάξω αυτή την τούρτα!!!!

Blogoπαίχνιδο - Τι με εκφράζει... (σήμερα,ε?)

Blogoπαίχνιδο - ένα ποίημα, ένα ρητό κι ένας πίνακας που με εκφράζουν. Με κάλεσε η ντίντι στο παιχνίδι της roadartist και πολύ με δυσκολεύει βέβαια. Ένα? Μα ΕΝΑ?! Ξεχάσατε ότι είμαι ζυγός? Τσκ! Λοιπόν, θα παίξω με ό,τι με εκφράζει ΣΗΜΕΡΑ. Το πρώτο ποίημα που μούρχεται στο μυαλό, το πρώτο ρητό και λοιπά. Γιατί ΕΓΩ… να επιλέξω ΕΝΑ… στις γενικές γραμμές μου…? ΤΙ ΛΕΣ ΤΩΡΑ!

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ...

Ξυπνησα με μια διάθεση ανάλαφρη. Έπιασα κάποιες σημειώσεις, θυμήθηκα, και βρήκα ένα ποίημα που με πλημμυρίζει εικόνες και μουσική, φαντασία, όνειρο και πόθο. Αυτό λοιπόν με εκφράζει σήμερα:

-Όλο το μέσα μέρος σκονισμένο -

όλο το μέσα μέρος σκονισμένο

και σκοτεινό, σαν από κάποιο πένθος,

κλειστό και κλειδωμένο – χρόνια σκόνη

στα έπιπλα, στα ρούχα, στα βιβλία,

παντού΄ κι όπως ανοίγεις τα παράθυρα

και μπαίνει ο ήλιος σε κλεισμένο σπίτι

χρόνια μετά – καινούργιο φως και αέρας,

κι η σκόνη, κόκκοι ολόχρυσοι, χορεύει

μετέωρη στο φως σαν να γιορτάζει΄

κι όπως μικρό κορίτσι που επιστρέφει

χρόνια μετά, σαν από κάποιο πένθος,

στο σπίτι το κατάκλειστο, κι ανάμεσα

στα έπιπλα δειλά, σχεδόν χορεύοντας,

σαν αεράκι αδέξιο αναδεύει

με το λευκό της φόρεμα τη σκόνη,

κι όπως περνάει ανάμεσα στα έπιπλα,

γέρνοντας λίγο από δω λίγο από κει,

γυρίζοντας μισόλογα και εικόνες

στην μνήμη της, με αφηρημένα δάκτυλα

πάνω στις σκονισμένες επιφάνειες

γράφει το σχήμα μιας χορογραφίας

χρόνια λησμονημένης΄

Έτσι μπήκε

Το φως στο μέσα μέρος το κατάκλειστο

Και σκοτεινό σαν από κάποιο πένθος,

Χρόνια μετά, κι ένα κορίτσι έγραψε,

Με αφηρημένα δάκτυλα στην σκόνη,

Το σχήμα μιας κρυφής χορογραφίας

Κι έπειτα φύσηξε απαλά τη σκόνη

Σαν το κερί και σβήστηκε το σχήμα.

Διονύσης Καψάλης

(από τον Κρότο του Χρόνου)

ΤΟ ΡΗΤΟ...

είναι πολλά που μου κάνουν πολύ δασκαλίστικα και με χαλάνε. Δεν γουστάρω να με κατευθύνουν. Κλωτσάω. Αλλά κάποια βάζουν σε λέξεις τις σκέψεις μου. σήμερα, χτες και ελπίζω αύριο δίνω την μάχη μου να είμαι αυτό που νοιώθω. Όχι βάσει νόρμας αλλά Αυτό που θέλω σήμερα είναι ζωή. Γάργαρη, μεθυστική και ανάλαφρη. Ιναφ με τα βαριά.

"You don't stop laughing because you grow old. You grow old because you stop laughing". (Δεν σταματάς να γελάς επειδή γερνάς. Γερνάς γιατί σταματάς να γελάς.) -

Michael Pritchard

Και το καπάκι που του πάει γάντι:

"Άμα δεν γελάς με τον εαυτό σου, χάνεις πολλές ευκαιρίες για γέλιο." (άγνωστος) …αλλά σε πόσους ταιριάζει….

ΚΙ Ο ΠΙΝΑΚΑΣ...

Τώρα το ακόμα πιο δύσκολο… ένας πίνακας… μα ΕΝΑΣ?! Τεσπα, επαναλαμβάνομαι. Γκρρρ. αδύνατον. Εντελώς ΑΥΤΗ την στιγμή, αυτές οι εικόνες (κι ένα γλυπτό) μου ήρθαν στο μυαλό. Δουλειά των georgia o’keefe, frida kahlo, rodin, modigliagni .

ΥΓ.Δική μου δουλειά δεν θα μπορούσα να βάλω στην ίδια ανάρτηση με τους μεγάλους. Ντίντι μου, σόρι. Κάποια στιγμή ιδιωτικά,ναι? :)

*ακούγεται η «πόλη» από την καινούργια δουλειά του Δημήτρη Μαραμή «Σκηνές από βουβή ταινία» (βλέπε ανάρτηση στο άλλο μου)

Blogοπαίχνιδο – 7 αλήθειες μου

Με κάλεσε η τάλισκερ για την κυρία Φ. στο παιχνίδι. Είμαι σίγουρη ότι κάτι παρεμφερές παίξαμε πέρσυ αλλά τεσπα. Λοιπόν… Μμμ… με βρίσκετε σε μια χρυσή στιγμή και πολύ φοβάμαι ότι θα εκτεθώ ανεπανόρθωτα. Δε βαριέσαι. Ζω για τις ανατροπές. Anything for excitement! Ανάσα γεμάτη και πάμε!

1. Από μικρή, όλα τα βλέπω με χρώματα. Τους αριθμούς, τα συναισθήματα μου, τις νότες, την κάθε μου ανάσα. Για πολλά χρόνια καταλάβαινα ότι κάτι διαφορετικό μου συμβαίνει. (πάψε ταραντούλα!) από μικρή έκανα ό,τι και οι άλλοι, αλλά έβγαινε αλλοιώς. Και γω ήθελα να μην ξεχωρίζω. Δεν το κατάφερα. Με τα χρόνια κατάλαβα ότι αυτό είναι καλό!

2. έχω καταραστεί και τόχω ευχαριστηθεί χωρίς ενοχές. Έφτασα εκεί καταματωμένη. Αποδέχομαι τα άσχημα μου (σκέψεις, συναισθήματα) κι ας είναι επίπονο. Με κοιτάζω στα μάτια no matter what.

3. η αγάπη μου είναι επιλεκτική. Τίποτα δεν μένει στάσιμο. Οι ανθρώπινες σχέσεις αλλάζουν όπως τα κύτταρα μας. Το μόνο σταθερό είναι η αισιοδοξία και ο κυνισμός μου. δίνω τα πάντα αν με κερδίσεις. Και με κρατήσεις. Αν με χαλάσεις, έκλεισα.

4. κρατάω τους πόνους δίπλα με τις χαρές. Δεν ξεχνάω, δεν μετανοιώνω, δεν διστάζω να ξαναβουτήξω. Τρίβω τις πληγές μου όπως χαιδεύω το χαμόγελο. Στόχος η ζυγοστάθμιση. Αποτέλεσμα? Πανδαισία συναισθημάτων.

5. ανήκω ΜΟΝΟ στον εαυτό μου. ‘αιώνια πίστη’ οφείλω μόνο σε μένα και υπερασπίζομαι κάθε μου θέλω με νύχια και με δόντια. Για να μπορέσω να δώσω στους άλλους, πρέπει πρώτα να είμαι στοργική σε μένα. Έμαθα να με αγαπώ, να με δέχομαι και να υπηρετώ το υπέροχο ταξίδι μου στα όμορφα. Όταν πεθάνω θέλω να χαμογελάω. Δεν πιστεύω στην θυσία. Μόνο στον έρωτα. (εννοώ και την αγάπη).

6. δεν μ’αρέσει να κάνω λάθος, πεισμώνω όταν έχω πέσει έξω και αποδειχτείς μαλάκας. Αλλά δεν είμαι μαλάκας. Κάποια στιγμή παραδέχομαι την ήττα μου και τελειώνεις μια για πάντα. Και συγνώμη μπορώ να πω. δεν μου χαρίζω, αν τρακάρει με τους αυστηρούς κανόνες μου. μαζί μου είμαι αμείλικτη.

7. φταίει ο ζυγός? Φταίει ο ανάδρομος φούφουτος? Παράλληλα με την αυτοπεποίθηση που ΙΣΩΣ προσέξατε, είμαι καταστροφή στην πώληση του εαυτού μου. έχω ανάγκη την αποδοχή στα μάτια αυτών που εκτιμώ και παλεύω πολύ χοντρά με τις συνέπειες της κριτικής. Ίσως γιατί είμαι και γω πολύ σκληρή μαζί μου… καμία μου έκφραση δεν φτάνει τις υψηλές μου προσδοκίες. Ανικανοποίητη.

8. (υπήρχε περίπτωση να μην κάνω ζαβολιά? Μα καμία!) Έχω έρθει εδώ για κάτι σημαντικό. Ανακαλύπτω άλλοτε φυσικά κι άλλοτε ορμητικά την δύναμη μου. είμαι μοναδική. πιστεύω ότι σπαταλιέμαι και ο αγώνας μου είναι να στενέψω όσο μπορώ την καθημερινότητα για να μπορέσω να ανθίσω. Έχω πάρα πολλά να πω και είναι μαλάκας όποιος δεν σκέφτεται να κάτσει να ακούσει.

Αυτά. How’s that for honesty? Tις ντομάτες όχι στα μαλλιά γιατί τάχω ισιώσει!

Και καλώ (αν με κάνετε παρέα μετά απ’αυτά) τους εξής 6:εστρέλλα, ανεμοσκορπίσματα, μαρίνα γ, διαστήματα, λάκης φουρουκλάς, και γλυκοκερασοζουνούνα. Ορίστε! 7 σχεδόν! λατρεύω το 7. τόπα αυτό?

*ακούγεται το «τι συμβαίνει εδώ» του γιάννη χαρούλη ΟΤΑΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ Η GCAST ΝΑ ΤΟ ΠΑΙΞΕΙ #$%^%$#@#$%%$#@#$%$#!!!

Who the fuck are you?

Με τρελλαίνει η άνεση του κάθε ελάχιστου να με κοιτάει στα μάτια

Και να μην συρρικνώνεται με δέος.

Αλλά τι τα θες?

Ό,τι δεν φτάνει ο λίγος, τα κάνει κατηγορητήρια.

Προσαρμόζω την λαχτάρα μου

Ικανοποιώ την φαντασία μου στενεύοντας τις προσδοκίες…

Και έρχεται μετά ο υπερτυχερός άλλος πούχεις αναγάγει σε μαγεία

Και σου ζητάει τα ρέστα από το μονοσέλιδο τεφτέρι των αναγκών του!

Μεγάλε? Ρουφάω ό,τι λίγο μου σκάει χαμόγελο

Μαζί δυστυχώς με τα σκουπιδάκια σου.

Αλλά μην κοροιδεύεσαι ότι τα καταπίνω.

Είμαι απλά πιο δυνατή και μπορώ να τα ανεχτώ.

Όπως και την αδυναμία σου να με φτάσεις.

Όπως και την θλιβερή υπόνοια ότι αξίζεις τον χρόνο μου.

Συγκαταβατικά και γενναιόδωρα,

Η Ευκαιρία σου.

.

*αφιερωμένο στην Σ – που δεν θα το διαβάσει – για τον αγώνα που έκανε πέρσυ τέτοιο καιρό κι ευτυχώς την έκανε…

**ακούγεται το «dreamer» των supertramp

Blogoπαίχνιδο - Οι 5 ερωτήσεις

Οι κανόνες έχουν ως εξής:

Πέντε ερωτήσεις που θα έκανες ...

Σε έναν φιλόσοφο, σε έναν παλιό έρωτα, σε ένα μέντιουμ, σε ένα παιδί και στον καθρέφτη σου. Απο μία στον καθένα.

Πού να μην ήταν και δικής μου επινόησης παιχνίδι…! απαπα… δύσκολο πολύ. Μόνο ΜΙΑ ερώτηση? Που να τα λέει όλα για μένα ή που με εκφράζει αυτή την στιγμή? Αχ έχω δυσκολευτεί…

πάμε!

~~~

1.Ο Jean Paul Sartre είχε πει πως « ο άνθρωπος δεν είναι τίποτα περισσότερο από αυτό που γίνεται μόνος του.» Θα ρωτούσα λοιπόν, ένα φιλόσοφο

Είμαστε αυτό που γινόμαστε (με δεδομένα χαρακτηριστικά και ένα ποσοστό σμίλευσης από την εμπειρία) ή γινόμαστε αυτό που είμαστε εξ αρχής (από τα γονίδια και το περιβάλλον μας)?

Μετά θα ρωτούσα πότε μπαίνει η ψυχή στο σώμα και πότε φεύγει… και…

(καλά, δεν κλέβω. Σταματάω!)

2.Δεν το ορίζω ως τέλος του έρωτα αλλά ο έρωτας αλλάζει μορφή λόγω της απόρριψης. Υπάρχουν όμως κατηγορίες πολλές. Απορρίπτεις κάποιον γιατί ήταν λίγος ή για το πολύ του που φοβήθηκες? Θα ρωτούσα λοιπόν έναν παλιό μου έρωτα:

'Εχω την θέση που μου αξίζει μέσα σου ή δεν κατάλαβες?

3.Το πόσο ευτυχισμένη θα είμαι στο μέλλον πιστεύω ότι είναι στο χέρι μου, ή μάλλον στον τρόπο που αντιλαμβάνομαι τα πράγματα, πώς τα χειρίζομαι… Η δε υγεία είναι ζαριά. Δεν θέλω να ξέρω ούτε για μένα, και σίγουρα όχι για τα παιδιά μου… γι’αυτό αν είχα μόνο μια ερώτηση, θα ήταν φιλοσοφική. Επειδή το τι είναι ζωή για μένα είναι συνυφασμένο με το τι είναι τέχνη, θα ρωτούσα ένα μέντιουμ:

θα δημιουργήσω αυτό που προσπαθώ να πω?

4.Κι ένα παιδί…Η πιο δύσκολη ερώτηση να βρω είναι αυτή. Έχουμε συνηθίσει να ΑΠΑΝΤΑΜΕ στα παιδιά και όχι να ρωτάμε. Όμως τα παιδιά έχουν μια σοφία ιερή. Ξεκινούν με την μαγεία, τον γλυκό εγωκεντρισμό τους, την αγάπη χωρίς όρια και μια απλότητα που μεγαλώνοντας ξεχνάμε. Αγαπούν, εμπιστεύονται, χαίρονται, κοιτούν κάθε αναπνοή της φύσης, θαυμάζουν το άγνωστο…θα ρωτούσα λοιπόν ένα παιδί:

Θα μου εξηγήσεις το πιο όμορφο πράμα που αγαπάς?

5.Θέλω να μπορώ να κοιτάζω κατάματα τον εαυτό μου ό,τι κι αν κάνω. Ακόμη και όταν κάνω λάθος. Είναι δικά μου και τα λάθη, και οι κακίες, και τα άσχημα συναισθήματα. Με δέχομαι όπως είμαι. Αλλά θέλω να ξέρω ότι κάνω το καλύτερο που μπορώ. Με τα δικά μου κριτήρια που είναι πολύ αυστηρά (γάμησε τα λέμε!). Όταν σ’αγαπούν, πολλά σου χαρίζονται. Ο εαυτός μου είναι ο μόνος που με αγαπά no matter what αλλά δεν με χαϊδεύει. Γι’αυτό θα τον ρωτούσα:

Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου, είμαι η καλύτερη που μπορώ να είμαι για σένα?

~~~

Καλώ τις τάλισκερ (ναι σιγά που δεν είσαι καλά!), αλεξάνδρα (γιατί θα προλάβεις λέμε), στέλλα (θέλω να τσεκάρω την συγκέντρωση σου!), ντίντι (για να απασχολείσαι, δεν είπαμε?) και τους γιάννη φιλιππίδη (γιατί μαράζωσε το άλλο σου μπλογκ!), μορφέα (φταις που γκρινιάζεις γιατί με φτιάχνει!), αν ακούς (σε δοκιμάζω πόσο το εννοείς ότι δεν το κλείνεις), και δημοσθένη (τι θα γίνει? Μίλα, έχω πάθει στερητικό!)

όσο δυσκολεύομαι και με φτιάχνει το παιχνίδι, τόσο θυμάμαι κι άλλους που θάθελα να παίξουν. λοιπόν, καλώ και τον adaeus (με ενδιαφέρει η γνώμη σου), τον γιάννη πέτσα (παίζεις παιχνίδια? τολμώ), τον λάκη θλιμμένο (σκέψεις για το τεφτέρι σου...) , την candyblue (για τον ιδιαίτερο τρόπο που τα ζεις όλα) και last but not least...την ντίβαΕΙΝΑΙΜΟΝΟΜΙΑ (δεν τόλμησα πριν αλλά αν γουστάρεις, θέλω πολύ!)

εννοείται ότι παίζει και όποιος άλλος γαργαλιέται...

.

*ακούγεται το "sweet jane" με τους leonard cohen και patti smith και μετά το "ψεύτικη ζωή με τους locomondo (άλλαξα το παιχνίδι, άλλαξα και το τραγούδι!)

Blogoπαίχνιδο - τα τραγούδια που με ‘σκίζουν’

UPDATE:

Είναι κάποιες φορές που κάτι μικρό έρχεται στον δρόμο σου και κάνει τα μεγάλα να φαντάζουν αδύναμα.

Είναι φορές που άθελα του κάποιος σε αγγίζει εκεί που πρέπει.

Είναι στιγμές που έχω τόσο πολλά και το καταλαβαίνω. γιατί μπορώ να δω πέρα από το έτοιμο.

Είναι νύχτες που ένας πόνος διογκώνεται και σε πιάνει ταχυπαλμία με την ιδέα της αρρώστιας.

Είναι τόσο συνδεδεμένα όλα… πάντα με την ζυγαριά παραμάσχαλα πρέπει να πορευόμαστε.

Αυτή είναι μια τέτοια… γλυκιά, πικρή και ξεκάθαρη σφαλιάρα.

Παίζω τελικά ΚΑΙ με τους κανόνες (αν ακούς, βλέπεις?) τελευταία στιγμή.

Το φιλμ αυτό κέρδισε στις κάννες το ‘μικρού μήκους’. Άξια. Δείτε το.

*Αφιερωμένη η στιγμή στον λάκη θλιμμένο. Δεν ξέρεις τι ανάγκη είχα να συγκινηθώ.

KAI πίσω στο πρωτότυπο μπάχαλο ποστ...

Αντιγράφω από την ΑΜ φωνακλία

Το παιχνιδι ειναι
να ανεβασουμε ενα τραγουδι που μας ριχνει.

Νεες μελετες στην Αποσυμπιεση οδηγουν στο συμπερασμα πως
πρεπει μαλλον να ανεβασουμε και ενα που να μας φτιαχνει
αλλα θα
εντρυφησω εν ευθετω χρονω και θα σας ειπω τα καθεκαστα

Λοιπόν.

Η δική μου μελέτη, μου δείχνει ότι νοιώθω καλύτερα όταν ‘σκίζεται’ η τάλισκερ. Μου αρέσει να φωνάζει, τρελλαίνομαι όταν αφήνει τις αράχνες της ελεύθερες με κακό σκοπό, φτιάχνομαι όταν πονάνε τα αυτιά της με την μουσική μου, περνάω καλά όταν κάνει σκηνές, γουστάρω ρε παιδί μου, πώς το λένε.

Άρα. Το παιχνίδι έχει ως εξής. Μαζέυω ό,τι θα σε κάνει έξαλλη το οποίο ισούται με την δική μου καλοπέραση. Και στο αφιερώνω Ταλισκερ με πολλή αγάπη (εννοείται!)

και καλώ με την σειρά μου, να παίξουν όπως γουστάρουν (μπάχαλο οι κανόνες κανονικά!!! αχαχαχα) τους αλεξάνδρα, αν ακούς και ντίντι που κόβει και το κάπνισμα και λέω να αντέξω το ντελίριο των λάτιν που θα βάλει!

*όλα τα τραγούδια στο playlist είναι αγαπημένα μου πάντως. και σκεφτείτε ότι δεν έβαλα καθόλου ελληνικά!!!!! θα το αφήσω για άλλη φορά.

**κλείστε το gcast που παίζει putumayo - native american odyssey για να δείτε το γκρουπ απο το youtube...