…Αre we human…?
Or are we dancers??
Μήπως βλέπεις που κάποιοι δεν σταματούν τον χορό?
Τελειώσαμε με τους επικήδειους και τις σούβλες... Απεταξάμην.
Σαββατοκύριακο όμορφης υπερβολής… σε όλα.
Πρελούδιο εκρηκτικού καλοκαιριού σε μέθη χαράς.
Γέμισα χρώματα ανθρώπων που θαυμάζω.
Είναι μέρος μου και καμαρώνω!
Πανέμορφες στηρίξεις… αποκαλύψεις και φυσικές αποδείξεις…
Αληθινά γέλια, χάδια και ατάκες που θα μείνουν.
Μουσικές σκληρού καθρέφτη και απόλυτης ομορφιάς.
Έπιασα τον εαυτό μου να χαμογελάει οδηγώντας στην Κηφισίας στις 4 το πρωί.
Έτσι!!!! Γιατί ο χρόνος πιστοποιεί την αλήθεια,
επιβραβεύει ό,τι έχει σημασία,
πετάει ψύχραιμα τα κακώς κείμενα,
και γιατί δεν σταματάμε ποτέ τον χορό.
and thank you.