Η ποίηση: μια τάση για αποκωδικοποίηση παλιότερων ποιητικών, δυναμική απόρριψη ξεπερασμένων κανόνων, κατάδειξη της φθοράς της ιδεολογικά φορτισμένης γλώσσας για μια καινούργια διάρθρωση και σημαντική της. Η σημαντική (σημαίνειν) της ποίησης εμφανίζεται σαν μια αινιγματική, δύσκολη ισορροπία, μετά από έναν αδιανόητο μετεωρισμό, ανάμεσα στην απόκρυψη και στην αποκάλυψη. Μέσα στην εκρηκτική αποσπασματικότητα, η επιμονή σε λεπτομέρειες του γλωσσικού τοπίου, παύσεις και κενά, μεγεθύνει και μετατρέπει τα γλωσσικά δεδομένα σε μια καταστροφική αλλά και ταυτόχρονα μορφογενετική διαδικασία της γλωσσικής «ύφανσης». Περνάμε δηλαδή από τον συμβατικό και διαβρωμένο χώρο της ισοπεδωτικής επικοινωνίας σ' ένα ασύνορο διάστημα, όπου η γλώσσα έχει κρατήσει ακέραιες τις πρωταρχικής σημασίας δυνάμεις της. Ο ποιητής μπορεί να προκαλέσει, αντλώντας μουσική και σημασία από αυτή τη γλώσσα, μοναδικά, αποκαλυπτικά, ποιητικά δρώμενα ως το άκρον άωτον: μια τελείωση. Και όσο πιο ασκημένος και πιο δυνατός γνώστης (και επινοητής) της γλώσσας και των ορίων της είναι, τόσο περισσότερο μπορεί να φωτίσει το σκοτεινό, να καταγράψει δυναμικές από την ένταση της γλώσσας, να φτάσει να αρθρώσει σαν ένα άγνωστο είδος μουσικής, μέσα σε ανήκουστους ρυθμούς, κραδασμούς και θορύβους, κάτι από το άναρθρο και από το άφατο, και έτσι να λεχθούν, να γραφούν κάποια στοιχεία από το άρρητο και το άλεκτο.Ανδρέας Παγουλάτος.-
Ελάχιστος φόρος τιμής με σεβασμό. Τον γνώρισα μια ΣΤΙΓΜΗ και με κέρδισε. Ένας αφοπλιστικά ευγενικός, γοητευτικός και ευχάριστος άνθρωπος. Ένας δημιουργός, ένας ποιητής χωρίς ηλικία και όρια δημιουργίας. Έφυγε λοιπόν ΝΕΟΤΑΤΟΣ. Καλό του ταξίδι...σε ακόμη πιο όμορφα.
5 comments:
ωχ.. δεν έκανα ριφρέσσ και πήγαινα συνεχώς στο προηγούμενο.. μμμ εδώ με συμφιλιώσατε λίγο με τν ποίηση.. αλλά ότι δεν έμαθα.. δε μαθαίνεται με την αλλαγή διάθεσης.. έτσι δεν τον ήξερα..
μαθάινω όμως..
καλα εγώ.. οι άλλοι τι γίναν;
καλησπερούδιαααα :):)
@κούλπα μου
ήταν την ίδια μέρα οι δύο αναρτήσεις, γι'αυτό ...
δεν το σχεδίασα :(
αυτά είναι τα δυσάρεστα αναπάντεχα .
τι να πεις ...
έχω πάντα την αίσθηση ότι φεύγουν οι καλοί πριν τους άλλους .
(...που ψόφο δεν έχουν? αυτοί.)
σε φιλώ
χχχχχχχ
χθές γυρνούσα πτώμα.. κατά τις δέκα με τον ηλεκτρικό.. ντουκου ντουκου.. πριν μπω.. ένα άρωμα στον αέρα μου θύμισε εσένα.. δε ξέρω από αρώματα τίποτα.. ποιός ξέρει;.. τέλος πάντων με αφορμή τη φράση που μου ήλθε.. και δεδομένου του ντουκου ντούκου.. μου βγήκε ποιημα.. εντελώς όχι εγώ.. ξέρεις είμαι της πολιτικής σάχλας.. αυτό μου βγήκε άλλου είδους σάχλα.. τώρα το ξανα θυμήθηκα.. αν το θυμηθώ θα στο αφιερώσω.. αν όχι σου αφιερώνω το αλτσχάιμέρ μου.. :):)
δε ξέρω.. ίσως είναι ότι οι καλόι λείπουν.. οι κακοί φεύγουν απαρατήρητοι.. αλλά τώρα που το λές είναι και μερικοί.....
καληνυχτούδιααα :):)
@κούλπα μου!!!
αχαχα με πεθίνεις με αυτά τα δικά σου :
αν όχι σου αφιερώνω το αλτσχάιμέρ μου.. :):)
μόνο εσύ !!! τέλειος !
και το θυμήθηκες ...
ήρθα! είδα!
χαμογελάω :))))))))
όσο για το άλλο που λέμε,
μεγαλώνοντας μάλλον πιο αυστηρή γίνομαι παρά γενναιόδωρη ...
(άσε μην πιάσουμε αυτή την κουβέντα!
θα πω μόνο ότι υπάρχουν και δίκαιοι κακοί ψόφοι!)
όνειρα γλυκά
θα σκεφτώ κι άλλο αυτό το 'λίγο' που τόσο μπορεί και μας γεμίζει :)
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
Καλό του ταξίδι Μάγια.
Τέτοιοι άνθρωποι δεν ξεχνιούνται ποτέ.
Καλημέρα μες το χάραμα.
Post a Comment