Pick your chance ...

Στις ειδήσεις (!) ακούω για ‘business plan’.

Πότε έγινε δυσνόητος ο όρος επιχειρηματικό πλάνο?

Ακούω το μοίρασμα ελπίδας του Ομπάμα και του Παπανδρέου

Για θέσεις εργασίας και ευημερία και αναρωτιέμαι:

Ποιος μπορεί σήμερα να πιαστεί από τις φρούδες ‘υποσχέσεις’?

Να πει «ναι, θα ψηφίσω αυτόν γιατί θα αλλάξει κάτι, τον πιστεύω».

Η πραγματικότητα του παραλόγου.

Ακούω γυναίκες (!) να χαρακτηρίζουν την ‘ημέρα της γυναίκας’

Συμβολισμό των επιτεύξεων τους στον εργασιακό χώρο

Και αναρωτιέμαι: είναι ντροπή να δοξάσουμε απλά την Γυναίκα?

Όπως Αγαπήθηκε?

Όπως γράφτηκε… ζωγραφίστηκε…?

Όπως μέθυσε Ζωή σαν τελευταία ανάσα?

Όχι συγκρινόμενη με άνδρες αλλά μόνη της:

Να γιορτάσουμε κυριολεκτικά ‘το ωραίο φύλο’?

Κοιτάζω γύρω μου και βλέπω παράδοση.

Γυναίκες και άνδρες

υπεύθυνοι της απόγνωσης τους

Ασφαλείς στις ξεπερασμένες αποφάσεις τους…

Στωικά εγκλωβισμένοι.

Παντού είναι. Και φοβάμαι.

Φοβάμαι όλον αυτόν τον φόβο

Και με ωθεί σε πιο ακραία μονοπάτια

Μόνο για να μην ανήκω σε αυτούς.

Μία ΕΥΚΑΙΡΙΑ ζούμε…

*ακούγεται το "kaya" του bob marley