Οι περσόνες, οι bloggers και οι άνθρωποι... Ή αλλοιώς : τα Χ μου.

Δεν είναι όπως «έξω». Για έναν απλό λόγο: εδώ μέσα, γ ρ ά φ ο υ μ ε. Αυτό θα πει σκέψη, προσπάθεια έκφρασης, έκφραση και ενίοτε αντίδραση.

Τύπος Α

Δεν γουστάρω τα blogs με κλειστά σχόλια. Αν είναι μόνο για πάρτη σου, κλείσ’το προς τους αναγνώστες ή κάντο privé με πρόσκληση μόνο. Αλλοιώς τι μου κάνεις? Δώρο την πολύτιμη γραφή σου που πρέπει να μείνει άσπιλη ?Σε παρακαλώ !

Τύπος Β με παραλλαγές

Ο/η «Τα λέω έξω από τα δόντια./ Σε σοκάρω? Έτσι είμαι γω! Σ’όποιον αρέσω. / Πολλές φορές δεν απαντάω και στα σχόλια» χμμμ… 2^ο Χ. αντίστοιχα με «οξαποδώ», αν σου δώσω τον χρόνο μου για καλημέρα, ή όποια κοινωνική σκέψη μου, θα ήθελα έστω να κουνήσεις το κεφάλι ότι με είδες! Δεν είμαι μυρμήγκι! Δεν είναι θέμα ελευθερίας κaι μαλακίες (πχ χειρίζομαι το blog μου όπως θέλω…). Είναι θέμα καλών τρόπων! Θέλω αναγνώριση της παρουσίας μου ΕΣΤΩ. Το δε σοκ για το σοκ, το βρίσκω εξαιρετικά ανιαρό.

Τύπος Γ

Η απίστευτα ακμάζουσα ‘ποιητική’ σέκτα. Η πλειοψηφία θαρρείς είναι ποιητές και λογοτέχνες. Οι υπόλοιποι μετριόμαστε στα δέκα δάκτυλα! Και με τρελλαίνει ο αυτό-προσδιορισμός και η σκυλίσιοι καυγάδες. Ρε συ, το πνεύμα δεν είναι ανώτερο? Η καλλιέργεια δεν ανεβάζει το επίπεδο? …μπα! Απ’ότι ακούω, ποιητές και λογοτέχνες μαλώνουν με το χέρι σε θέση στάμνας.

(Αυτό δεν με αφορά, αλλά πειράζει που μ’αρέσει να τα χώνω γιατί μου φαίνεται γελοίο?) Αυτό που όμως με αφορά είναι η αδυναμία πολλών να γράψουν κανονικά όπως εμείς οι πληβείοι. Πλήττω με τα μονότονα ποιητικά σχόλια… κι έχω βέβαια μια υποψία ότι φτιάχνουν στίχους παντού λόγω εγωκεντρισμού τ’οποίο κατ’επέκταση σημαίνει ότι δεν έχουν καν τον χρόνο να διαβάσουν του άλλου το κείμενο. Αλλά τέλος πάντων…

Τύπος Δ

Δεν αυτό-αποκαλούνται δημιουργοί αλλά περιμένουν τους άλλους να τους το πουν. δήθεν ταπεινόφρονα. Με ρομαντικά και φευγάτα περιγραφικά κείμενα, χρήση κάποιων πιασάρικων λέξεων, εύχονται κάποιος να μπει και να συγκλονιστεί για να απαντήσουν «έτσι ένοιωσα εκείνη την στιγμή απλώς …» υπάρχουν πολλοί που συμπαθώ και να βρίσκομαι στην δύσκολη θέση να μην έχω τι να πω! μα να μην με ‘κουνάει’ έστω μία λέξη ? τι είναι αυτό? Δεν θα πει ότι κάπου δεν είναι πηγαίο το κείμενο αλλά επί τούτου χτισμένο ?

Τύπος Ε

Ο ‘ανώνυμος’ υβριστής. Είτε εντελώς ανώνυμος ή με δήθεν blog όπου το μόνο που δύναται είναι να τα χώνει στους άλλους, να τους χλευάζει… με πολλές βρισιές, πολλά χυδαία και την κάβλα ότι κάνει κάτι στην μίζερη ζωή του. Πίσω από το παραπέτασμα της ανωνυμίας. Κότες. Πολλοί από αυτούς δυστυχώς είναι ΚΑΙ ‘επώνυμοι’ bloggers που νομίζουν ότι τρώμε κουτόχορτο και δεν ξέρουμε ποιοι είναι! Παίζει πολλή αρρώστια και δω μέσα…

Τύπος Ζ

Οι μειοψηφία που είμαστε υπέροχοι σε όλα γιατί κάνουμε λάθη, ψαχνόμαστε και κρίνουμε πρώτα εμάς, χαιρόμαστε όταν κάποιου το κείμενο μας συγκινεί, ή το δικό μας κάποιον που το διαβάζει με τον ίδιο σεβασμό με εμάς, έχουμε ζωή οξαποδώ υγιή και γεμάτη, θαυμάζουμε αντί να ζηλεύουμε και γενικά ρε παιδί μου, είναι δώρο όλο αυτό! Και το ξέρουμε.

*ακούγεται το “perdita” των rubber city (από την ταινία wild at heart)