Ο "Θείος Βάνιας" ΣΗΜΕΡΑ ...

Γύρισα γ ε μ ά τ η. «Θείος Βάνιας» στο  (Νέο) Εθνικό Θέατρο. Ο Τσέχωφ. Σήμερα. Ευρηματική σκηνοθεσία με σεβασμό μέχρι και στην κάθε ανάσα, φυσικές συμπεριφορές και συναίσθημα, καλαίσθητα σκηνικά του σήμερα γεμάτα συμβολισμό αντί του προφανούς, φως και κινήσεις να εντείνουν τον χρόνο, μουσικές που χρωματίζουν το Κείμενο… Τι να λέμε τώρα? Μια καθ’όλα ευρωπαϊκή παράσταση υψηλού επιπέδου. Ενθουσιάστηκα! Μην. Το. χάσετε. Θα χάσετε.
(και ΛΙΓΑ ΛΕΩ για να μην χαλάσω την 'εκπληξη'.)

Όλες οι πληροφορίες ΕΔΩ.

Μετάφραση: Χρύσα Προκοπάκη
(Προσαρμογή κειμένου για την παράσταση: Γιάννης Χουβαρδάς)
Σκηνοθεσία: Γιάννης Χουβαρδάς
Σκηνικά – κοστούμια: Χέρμπερτ Μουράουερ
Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος
Μουσική διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου
Βοηθός σκηνοθέτη: Νατάσα Τριανταφύλλη

Παίζουν
Σερεμπριακώφ: Μάνος Βακούσης
Ελένα: Μαρία Σκουλά
Σόνια: Άλκηστις Πουλοπούλου
Μαρία Βασίλιεβνα: Μάγια Λυμπεροπούλου
Βάνιας: Νίκος Χατζόπουλος
Άστροφ: Ακύλας Καραζήσης
Τελιέγκιν: Μάνος Σταλάκης
Στο ρόλο της Μαρίνας: Γιάννης Βογιατζής
Εργάτης: Γιάννης Τσεμπερλίδης

*ακούγεται το et maintenant.. με τον gilbert becaud και στην φωτό η υπέροχη Μάγια Λυμπεροπούλου.

"Το Έβδομο Ανακοινωθέν" προχωρά απαράμιλλα...

Λοιπόν εχτές κατάλαβα τι είναι που κάνει το βιβλίο του Γιάννη Πέτσα μοναδικό για μένα. Στην παρουσίαση του βιβλίου μίλησαν τρεις άνθρωποι (Όλια Λαζαρίδου, Στέλιος Παυλίδης και Σοφία Βούλτεψη) , ο καθένας με τον δικό του τρόπο, για το φανταστικό και το πραγματικό, για το παράλογο και το λογικό, για την ιστορία και την μυθοπλασία, για τον φίνο τρόπο που χειρίζεται την γλώσσα… τις λέξεις… τα σκληρά. Ήταν πολύ καλή παρουσίαση. Μ’άρεσαν οι σκέψεις τους, η πλευρά από την οποία το ‘αντίκρυσαν’ … Αν σκοπός μιας παρουσίασης βιβλίου είναι να ιντριγκάρει των αναγνώστη, πέτυχε απόλυτα!

Και τότε κατάλαβα τι γουστάρω φανατικά στον Γιάννη και «το έβδομο ανακοινωθέν». Έγραψε ένα βιβλίο ΕΛΕΥΘΕΡΟ. Δεν ακολούθησε την ‘νόρμα’ ενός μυθιστορήματος σε κανένα επίπεδο. Έγραψε ένα μίνι εγχειρίδιο λειτουργίας του νου. Που οι σκέψεις φαινομενικά δεν έχουν συνειρμό αλλά τελικά ουσία πέρα από την φόρμα. Δεν το’χω τελειώσει το βιβλίο…. Δυσκολεύομαι γιατί θέλει την προσοχή μου. Δεν είναι το μυθιστόρημα που αφήνεσαι να σε πάει κι ας αφαιρείσαι. (τι ρήμα το ‘αφαιρούμαι’…!) Όχι, εδώ πρέπει νάχεις τον νου σου στις σήραγγες, τις στροφές και τις παύσεις.

Ελεύθερο λοιπόν και γι’αυτό μοναδικό. Μπράβο στις εκδόσεις Ιωλκός που τόλμησαν το ασυνήθιστο. Ένα βιβλίο που δεν μπορείς να κατατάξεις - όπως είπε ο κούλπα – κι αυτή είναι η γοητεία του. Ίσως γι’αυτό μου χτύπησε λίγο άσχημα που  ο αντιπρόσωπος των εκδόσεων διάβασε το εξώφυλλο αντί δικών του σκέψεων. Δεν μπορεί αυτό το βιβλίο να μην σου προξενήσει συναισθήματα, θύμησες και όνειρα.

Το μυαλό μας ΕΤΣΙ λειτουργεί. Σαν ασυνάρτητα, αλλά ξέρει ΑΚΡΙΒΩΣ πού πάει ή έστω που θέλει. Σκέψεις γεννιούνται στις πιο απίθανες στιγμές. Ο Γιάννης Πέτσας απλά μπορεί να εκφράζει τούτες τις στιγμές του αναρχικά. Κινείται άνετος στην πολυπλοκότητα των αισθήσεων σαν νάναι το πιο φυσιολογικό πράμα. Που ΕΙΝΑΙ! Έτσι είμαστε, φτάνει να αντέχουμε τις υπόγειες μας στοές και το σκοτάδι…

Γιάννη μου, συγχαρητήρια. (Όχι θα τ’ακούς, θες δεν θες! )

*το γλυπτό είναι βεβαίως του Γιάννη Πέτσα.

3Μ - η Μαγική Μουσική του δ.Μαραμή

Νότες …

Τι είναι αυτό που τις ενσαρκώνει σε μαγεία ?

Εχτές το βράδυ ήμουν στον Ιανό για την μουσική βραδιά του Δημήτρη Μαραμή με τον Βασίλη Γισδάκη. Είχα το προνόμιο νάμαι εκεί όταν ο μαγικός συνθέτης μας χάρισε την ένταση και την πολυχρωμία των συναισθημάτων του… η πολυαγαπημένη «Νεράιδα» σε αυτοσχεδιασμό, εκεί, κι όμως ΠΑΝΤΟΥ. Χάθηκα στις στροφές, βρέθηκα στην λίμνη, στ’αλμυρά νερά …στην δίψα, σε ίσκιους και στην στιγμή.  Συγκλονιστικός !

Σ’όλα τα τραγούδια του είδα ότι όλοι σιγοτραγουδούσαν, με τον εξαιρετικό Βασίλη Γισδάκη ο οποίος με συναίσθημα της μουσικής άπλωνε τις λέξεις προς εμάς. Ένοιωσα ότι «μπήκε» στην μουσική κι αφέθηκε περισσότερο να αισθανθεί. Ίσως παίζει ρόλο που δεν μου αρέσει το ‘operaτικό’ απομακρυσμένο στυλ γι’αυτά τα τραγούδια. Η μαγική μουσική του Δ.Μαραμή μόνο με συναίσθημα μπορεί να αγγιχτεί. Μου άρεσε το τραγούδι που ο ίδιος συνέθεσε «πριν όλα γίνουν ψέμα» και ο τρόπος που είπε το «αλίμονο» της Λένας Πλάτωνος, το «the day» όπως και ο «χορός του βαρτάν» του Μ.Χατζιδάκι.  Επίσης βρήκα πολύ αληθινή και ιδιαιτέρως ταιριαστή την φωνή της Άννας Θεοδωράτου στο «έρωτας πικρός» . ζεστή φωνή πολύ …

Λυπήθηκα που δεν είπαν την «adelina de passeo» γιατί ο Β.Γ. το λέει πολύ καλύτερα από τους πρότερους ερμηνευτές και το πιάνο του Δημήτρη Μαραμή είναι … «άπαιχτό» εκεί, γι’άλλη μια φορά! Ο Ιανός έχει μια πολύ ζεστή ατμόσφαιρα – ήταν και Σάββατο που όλοι είναι πιο χαλαροί, τα ποτά είναι καθαρά, τα παιδιά που σερβίρουν είναι με το χαμόγελο και την καλή διάθεση, ο χώρος όμορφος, η ακουστική πολύ καλή και η παρέα μας καταπληκτική! Νάταν κι άλλο!!!

Που θα είναι, γιατί τον Ιανουάριο, τις τρεις τελευταίες πέμπτες (14,21 και 28/1) θα παίζουν στο Cabaret Voltaire στον Κεραμεικό !

Αυτό που θα ήθελα να ΖΗΣΩ κάποια στιγμή είναι μια βραδιά Δημήτρη Μαραμή στο πιάνο. Τις νότες του ατόφιες. Η μουσική του είναι μοναδική και λατρεύω τα φανταστικά ταξίδια που με πάει κάθε φορά. ΞΕΡΩ ότι μιλάω σήμερα ΜΟΝΟ στην… ‘αρχή’ του (με της ζωής την έννοια!) … Φαντάσου … ! Είναι δώρο αυτή η ομορφιά που όλο ανθίζει… Ευχαριστώ πραγματικά .

*ακούγεται "η νύχτα δίψασε για ίσκιους" του δημήτρη μαραμή με τον Μ.Φραγκούλη (δεν έχω δυστυχώς την φωνή του Β.Γισδάκη...)

**ο πίνακας είναι του rené magritte

Αλέξης Γρηγορόπουλος

Πορείες και συναυλίες.

Απορίες κι οπτασίες.

Κάλαντα και πένθιμα εμβατήρια.

Άγιος βασίλης και Άγιος ο Έρωτας.

Θάνατος και ζωή.

Οργή, θλίψη και σπασμένη ανεμελιά.

Τα παιδιά μεγάλωσαν σε μια νύχτα σαββάτου…

Οι μεγάλοι συρρικνώθηκαν ελλειπτικοί.

Η φύση αντέχει το αντίξοο ζύγι…?

(σάββατο 6 δεκεμβρίου 2008)

----


και φέτος .

γιατί δεν ξεχνάμε .
δεν ξεπερνάμε .
μόνο πονάμε χωρίς παυσίπονο .

μόνο .. να μην θρηνήσουμε κι άλλα ανθρώπινα θύματα αυτές τις μέρες. σεβασμό στα παιδιά .