...or are we losing our minds ?

"Σύμφωνα με τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου οι επικοινωνίες μέσω του διαδικτύου δεν καλύπττονται από το απόρρητο όπως ορίζεται στο άρθρο 19 του Συντάγματος. Αυτό σημαίνει ότι οι κάθε λογής αρχές έχουν ελeύθερη πρόσβαση στο περιεχόμενο των e- mail, τα chat, τις συνομιλίες μέσω Skype, τις συναλλαγές κλπ, ακόμη και στους σκληρούς δίσκους των υπολογιστών."
Από το http://www.tvxs.gr/v15316


Πάμε καλά ? or are we losing our minds ?????
όσο δεν γουστάρω το παράλογο της ελληνικής και παγκόσμιας πραγματικότητας
τόσο δεν μου χωράει η λογική στα συναισθήματα και τα όμορφα ...
ΕΠΙΛΕΓΩ λοιπόν να στρέφω τις αισθήσεις εκεί που χαμογελάω.
γιατί απο τα ζόρικα δεν γλυτώνουμε...
ας κολυμπάμε τουλάχιστον με στυλ!
στις απλωτές, τα χέρια σε μούντζα παρακαλώ .
προς κάθε παραλήπτη που του αξίζει.
αγαμίδια πια!
βαρέθηκα να μας αναιρούν το μυαλό και την ελευθερία.
και απαγορέψτε το γαμημένο κερδοφόρο τσιγάρο αντί να μου απαγορεύετε να το καπνίζω (αφού το αγοράσω νόμιμα!).
τα λεφτά μου είναι υγιή ενώ το τσιγάρο όχι?
αγαμίδια!
1...2..3..4... ανάσες... 5..6... στρίβω τσιγάρο και στρέφω το βλέμμα...
the sun comes up... i'm thinking of you...

*ακούγεται το "losing my mind" με την liza minelli & petshop boys

Summer rain ...

Βρέχει. Πολύ …

Έξω .

Πανέμορφα είναι. Ποτίζουμε ανάγκες…

Με μπογιές του κιλού μεταμορφώνω τα παλιά.

και πετάω. Ξεσκαρτάρω. Αλλάζω.

Έξω.

Μέσα

δεν αλλάζω ποτέ. Ευτυχώς.

Από το πρωί σιγομουρμουράω αυτό το τραγούδι…

Τίτλος: Να μ’αγαπάς
Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Πρώτη εκτέλεση: Τρίφωνο

Να μ’ αγαπάς, να σταθούμε εδώ σε μια γωνιά
Να κοιταχτούμε λες κι ειν’ γιορτή, πρωτοχρονιά
Να με κρατάς αγκαλιά σφιχτά γιατί μου πήρε πολλά το εφτά
εκτός κι αν είπα εγώ το έλα σ’ όλα αυτά

Μακάρι να ‘ναι η καρδιά μου ρόδι τυχερό
να στο χαρίσω να στάζει αγάπη ένα σωρό
Στα μαξιλάρια και στο χαλί να ξεχαστώ να μου λες πολύ
Κι ας κάνει ο φόβος κι άλλη τρύπα στο νερό

Να περπατάμε χέρι-χέρι ως το πρωί
Του τραμ οι ράγες κάτι ξέρουν δεν μπορεί
Τα χρόνια φεύγουν, γοργά περνούν και μ’ αναμνήσεις μετά γυρνούν
Μικρά τα ονόματα που όλα τα χωρούν

Να μ’ αγαπάς με τα λάθη μου όλα στη σειρά
Στο σινεμά στο κορμί μου κόλλα τρυφερά
Δεν ειν’ ο κόσμος ιδανικός, για το ταξίδι είναι δανεικός
Για να ‘χει όνειρα να κάνει ο ενικός

Να μου μιλάς μεσημέρι, βράδυ και πρωί
Στα ξαφνικά, στο μικρό μπλακ άουτ της Δ.Ε.Η.
Και μέχρι να ‘ρθει ξανά το φως, αυτός ο λόγος ο πιο κρυφός
θα δει ν’ ανοίγουμε μια πόρτα στη ζωή

Να μ’ αγαπάς εαυτέ μου σ’ έψαχνα παντού
Κι ενώ ενοχές κι αντοχές μου ‘δίναν ραντεβού
απ’ τα ακριβά μου στα πιο φθηνά κι απ’ τη φωλιά μου στο πουθενά
συναντηθήκαμε στη μέση του καιρού

Να μ’ αγαπάς, να σταθούμε εδώ σε μια γωνιά
Να κοιταχτούμε λες κι ειν’ γιορτή, πρωτοχρονιά
Να μου μιλάς σιγανά στ’ αυτί γιατί ακούνε την νύχτα αυτή
παλιά μου όνειρα που χρόνια είχαν κρυφτεί...

Πώς μ'αρέσει αυτός ο ήλιος ...

Λοιπόν, αυτή η φωτογραφία είναι πάλι από ψηλά. Είναι άσπρα σύννεφα. Πειράζει που εγώ τα βλέπω σαν κύματα θάλασσας …? Είπαμε: επιμένω !

Εχτές το βράδυ πήγα στον λυκαβηττό στην συναυλία του κώστα μακεδόνα με διάφορους φίλους (σταρόβας, μαχαιρίτσας, ασλανίδου, κανά, μιλιώκας, ζήκας, κούτρας...) Γιορτάζει που είναι ΕΔΩ μετά το σοβαρό του δυστύχημα και τα έσοδα πάνε σε κέντρο αποκατάστασης στην επαρχία (δεν θυμάμαι τώρα πού είπε). Ωραία συναυλία. Δύο τραγούδια δεν ήξερα που μου άρεσαν και τα βρήκα στο youtube…

τώρα που πήγα και λυκαβηττό μπορώ με σιγουριά να πω ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ !

*ακούγεται το «κόκκινα γυαλιά» του σταμάτη κραουνάκη με τους εμιγκρέ. Ένα τραγούδι που όσο κι αν το ακούσω, εκεί που λέει «πήρα κόκκινα φτερά… και περνάω μια χαρά… ΓΕΛΑΩ…», χάνω την φωνή μου…